Eimreiðin - 01.04.1933, Blaðsíða 41

EIMREIÐIN
JÓLAGJÖFIN
15S
°fan úr hillu og setti á borðið fyrir framan hann. En Grímur
fór ekki óðslega að neinu. Hann velti vöngum og skoðaði
Sersemina í krók og kring og spurði hvað hún kostaði.
^Fjörutíu og fimm krónur*, sagði Magnús, »og er það gjaf-
Verð á svona vönduðum hlut*. En nú stóð svo á, að innieign
Gríms var ekki nema átta hundruð þrjátíu og sjö krónur.
hafði nú ekki ætlað mér að láta innstæðuna fara niður
Ur átta hundruðum*, sagði hann hægt og rólega. »Þá látum
v'ð það vera svo, þú átt það sannarlega skilið af mér«, sagði
Magnús og bað búðarþjóninn að búa vel um gripinn. »Þeir
snua ekki svo glatt á Grím gamla ennþá, he, he«, sagði
Gn'mur við sjálfan sig og sló í Rauðku með spottanum.
*Osköp verður blessunin mín hrifin á jólanóttina*. Og af
barnslegri óþreyjugleði sló hann aftur í merina.
En þegar hér var komið hugsunum Gríms, þá birtist hon-
Um alt í einu áhyggjuefni. Hvar átti hann að geyma ger-
®emina til jólanna? Það var hvergi í bænum sá staður, að
ann gæti ekki átt á hættu, að Abígael rannsakaði, og í úti-
usum gat verið varasamt að geyma svo vandaðan hlut.
Hann kunni ekki við að fara að vekja upp á Hóli, til að
°ma kassanum fyrir til geymslu, og fyr en varði var hann
°minn heim og hafði enga úrlausn fengið. En á leiðinni
e>m frá hesthúsinu datt honum í hug, að helzt væri að finna
. ‘9nýju. Hún var svo ráðagóð og þekti líka betur en hann
lnn á þessa viðkvæmu hluti.
Lettfættur eins og köttur laumaðist hann upp baðstofu-
°PPurnar og opnaði hurðina hægt og gætilega. Rúm Signýjar
Var rétt við dyrnar, og nú hallaði hann sér inn á pallstokk-
°3 seildist í sængurhornið.
inn
Signý reis upp við olnboga og starði hálfhrædd út í
mVrkrið.
0 ‘R-du mig fram, Signý, en hafðu ekki hátt«, hvíslaði hann
æddist niður tröppurnar. Signý smeygði sér í millipilsið
or á eftir honum. Grímur var þá kominn inn í búrið og
V kveikja þar á olíutýru.
»R'x ver*u> Signý mín, og fyrirgefðu ómakið«, sagði Grímur.
egðu mér nú blessuð mín, hvar ég á að geyma þessa
ersemi til jólanna. Blessaður humallinn hún Abba mín má