Eimreiðin - 01.04.1933, Blaðsíða 74

186 ÞJÓÐERNISST. í ÞVZKUM BÓKM. eimreiðin
stríð, að fá sér atvinnu fyrir utan landamæri Þýzkalands, í
nýlendunum í Suður-Afríku, en rekst þar alstaðar á pólitísku
landamærin, sem deila jörðinni. Eftir stríðið kemst hann heim
og deyr í baráttu fyrir stjórnmálahugmyndum sínum.
Þá ber að nefna Paul Ernst, sem hefur farið sömu leið
og August Winnig, frá róttækum hugsjónamanni til þjóðernis-
sinna og yrkir í »Kaiserbuch* um hið þýzka keisaraveldi mið-
aldanna. Og við hliðina á honum Erwin Kolbenheyer, sem
dregur líf þýzku þjóðarinnar á miðöldum ljóslifandi fram í
skáldsögum sínum.
Auk þessara höfunda ber að nefna marga höfunda, sem
enn eru á æskuskeiði, en eiga bjarta framtíð fyrir sér. Joseph
Magnus Wehner er af kaþólskri bændaætt. Guðhræðsla og
átthagaást eru honum því ekki vandamál, heldur meðfædd
sannfæring. Þetta skáld hvessir augun á dýpstu rætur þjóðar
sinnar, uppruna hennar og eðli, og lýsir þýzku þjóðlífi í skáld-
sögunni »Der blaue Berg«, en reynir að draga huluna af
Þýzkalandi, sem berst fyrir tilveru sinni á vesturvígstöðvunum
(»Sieben vor Verdun*). »Hér er barist, ekki einungis um líf
og lífsrétt, heldur um þýzkt eðli, þýzka sál og þýzka lífsskoð-
un. Þessvegna er þessi barátta svo hörð. Hún er háð vegna
hinna æðstu verðmætat. — Hanns Johst er einnig af bænda-
ættum. Hann nýtur vinsældar vegna skírleiks tilfinninga sinna,
sem brjótast fram með ástríðufullum hita og krafti í leikritum
hans og ljóðum. Innilega bundinn við átthaga sína í Norður-
þýzkalandi er Friedrich Griese. Lýrisk kvæði, sem þrungin
eru af náttúrukend og trú, hefur Richard Billinger ort. Hann
túlkar lífið í gömlu sveitaþorpi, sem stjórnast af gömlum sið-
um og enn eldri tilfinningaöflum. Astríða logar í sumum
kvæðum hans, en guðhræðsla ríkir í öðrum og auðmýkt fyrir
réttvísi eilífðarinnar. Og það er trúræknin, sem felst í öllum
þessum nýja skáldskap, sem við megum ekki ganga fram hjá,
og sízt hjá hinu fræga lýriska skáldi Stefan George, sem er
kennari og fyrirmynd allra hinna ungu skálda.
Þegar við virðum fyrir okkur þessa nýju stefnu yfir höfuð,
sjáum við, að fljótið, sem sameinar í sér allar þessar mismun-
andi uppsprettur, er straumþungt og voldugt. Stefna þess er
einkennandi fyrir Þýzkaland. Markmiðið er fullkomið vald
yfir málinu og hreinn stíll, ströng sjálfsþekking, virðing fyrir
kostum manna og dugnaði, leit að sannleika og hreinleika,
meðvitund um hin instu sambönd milli blóðs og jarðar, ör-
laga og guðs, og, síðast en ekki síst, viljinn til að leiða þjóð-
ina til þroska og einingar.
Reykjavík, í marz 1933.