Eimreiðin - 01.04.1933, Blaðsíða 94

206
FERÐ í HALLORMSSTAÐASKÓG
EIMREIÐIN
»Stafirnir« og fossarnir í Fjarðará — og svo heiðin. Svo
kvað Matthías:
„Stikaö höfum uér „Stafina" tvo
og stórniÖinn fossa
berum sem eilífðar óm
upp yfir háfjallsins brún".
Heiðin sjálf er harla gróðurlítil og snjófannir víða. Matt-
hías nefnir hana »nauðljóta« og deilir þunglega á hana fyrir
ófærur hennar og þungar búsifjar þeim, sem orðið hafi að
fara hana í misjöfnum veðrum og á ýmsum tímum árs. En
heiðin bregst illa við og svarar í sama tón úr steindyrum sínum:
„Saklausa sakar þú mig
sauðheimska mannheima barn!
Hefði’ eigi hugsað sem flón
og hornreka þjóðanna orðið,
fimm sinnum hefði þitt Frón
fjöllin með akvegum rutt!
Hér hef ég þúsund ár þrokað,
og þeirra, sem vitinu hrósa,
beðið í böndum, að þeir
barnæsku stauluðust frá!“
Enn er ekki kominn akvegur yfir Fjarðarheiði, en svo virð-
ist þó sem nú sé fyrir aivöru að koma skriður á það mál.
Annars virðist mér heiðin allmiklu skemtilegri yfirferðar en
Mosfellsheiði og þó einkum Holtavörðuheiði.
Útsýni af vesturbrún Fjarðarheiðar, yfir Fljótsdalshérað, er
eitthvert hið fegursta, sem getur að líta hér á landi. I góðu
skygni sér yfir Velli, inn í Skriðdal og Skóga, til Fljótsdals,
um Fellin og til Jökuldals, svo og allvel um Hróarstungu og
víðar um Úthérað. I vestri má eygja Herðubreið. I suðvestri
gnæfir Snæfell í þögulli tign sinni, en fjall þetta er að lík-
indum hæst fjall á íslandi, þótt Öræfajökull sé hinn opinber-
lega viðurkendi konungur íslenzkra fjalla. Þá gefur og að Hta
í norðri Smjörfjall og fjölda annara fjalla í grend við Vopna-
fjörð og Héraðsflóa. En um Héraðið endilangt liðast Lagar-
fljót, breitt eins og fjörður og glampandi í sólskininu, því 1
dag er heiður himinn og sólstafir um láð og lög. Skógur er
allmikill í heiðarbrekkunum í grend við Miðhús, efsta og
fyrsta bæinn, sem komið er að, er heiðinni sleppir. Skógur