Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Side 47

Eimreiðin - 01.07.1933, Side 47
eimreiðin austfjarðaþokan 271 hann framhaldið að hinu sorglega hvarfi Þórðar, sem allir töldu nú fullvíst um, að hefði farist á einhvern slysalegan hátt. Hann gat allítarlega æfiatriða hans, rómaði gáfur hans og dugnað, dásamaði umhyggju hans sem eiginmanns og föður, 9at þess, hve sveitarmönnum þætti mikið skarð höggvið í hóp bændanna og hve mikið þeir söknuðu hans úr hinu fámenna sveitarfélagi. Guðlaugu Ieið ekkert vel undir þessum Iestri. Hún vissi, að Þórður hafði ekki verið vinsæll í sveitinni, að hann hafði °ftast staðið í erjum og deilum við hina meiri máttar menn hreppsins í réttum og á sveitarfundum. Hún sá útundan sér,. aÖ hinir yngri menn stungu saman nefjum undir ræðunni. Eldri börnin grétu í hljóði. Nokkrar rosknar konur voru að smálíta til þeirra með- aumkunaraugum. Karlarnir tóku í nefið. Sumir fengu sér tölu- Hokkrar stúlkur, sem höfðu reglulega fallega vasaklúta, þurk- «ðu sér um augun. — Loks kom útgöngusálmurinn. Það létti skyndilega yfir hópnum. Fólkið var að smálíta út um glugg- ana undir síðustu versunum. Þokunni var að létta. Það sást meira að segja móta fyrir sólinni. Kirkjuklukkurnar hófu sitt tunglamalega — ding — dang. Lík — hring — ing — lík ~~ hring —- ing — ómaði í hugskoti Guðlaugar, þegar hún miakaði sér út með börnin. Fólkið hafði staðnæmst í kirkjugarðinum, sem var umhverfis Hrkjuna — og var nú að heilsast og tala saman. Tvær kon- Ur> sem höfðu verið æskuvinur Guðlaugar, gengu í veg fyrir hana og heilsuðu henni og börnunum. Vmsar grannkonur 9Utu tvíræðum hornaugum til sjalsins. Sigurður búfræðingur kom og heilsaði dálítið hikandi, tók aflangan pakka með gylt- Uln pappírsumbúðum upp úr vasa sínum, rétti Guðlaugu og Sagði hálflágt: — Skiftu þessu á milli barnanna. Hún þakkaði Hgt, mest með augunum, og stakk pakkanum undir sjalið. I þessu kom maður fyrir hlöðuhornið hjá kirkjugarðs- Ve9gnum. Börnin tóku til fótanna og kölluðu: 77 Pabbi! Pabbi! Ollu samtali sló í dúnalogn. Flestir stigu ósjálfrátt eitt eða lvö fet í áttina til komumanns. Guðlaug ein hreyfði sig hvergi. Hún bara stóð og glápti og gleymdi að hugsa.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.