Eimreiðin - 01.07.1933, Blaðsíða 108

332
HLUTAFÉLAGIÐ EPISCOPO
EIMREIÐIN
því yfirskini, að dóminum væri fullnægt? Hann sagði meðal
annars við mig og horfði gaumgæfilega á mig: »Þú hefur
elzt mikið. Frú Ginevra hefur hinsvegar aldrei verið eins
blómleg og nú«.
Hann horfði vandlega á Ginevru og drap Iítið eitt titlinga,
og hann brosti girndarlega. Hann var strax farinn að girn-
ast hana, og hann var viss um að hann næði henni á sitt vald.
»Vertu nú hreinskilinn*, bætti hann við, »var það ekki ég,
sem útvegaði þér kvonfang? Það var ég að öllu leyti. Manstu
eftir? Ha, ha, ha, manstu eftir því?«
Hann fór að hlæja. Ginevra fór líka að hlæja. Ég reyndi
líka að hlæja. Það virtist svo sem ég væri algerlega búinn
að taka við hlutskifti Battista. Vesalings Battista (guð varð-
veiti sál hans!) hafði arfleitt mig að þessum krampakenda og
heimskulega hlátri. Guð varðveiti sál hans!
Ciro horfði nú án afláts á móður sína, ókunna manninn og
mig. Þegar honum varð litið á Wanzer, þá brá fyrir hörku,
sem ég hafði aldrei séð áður í augum hans.
»Þetta barn líkist þér mikið«, hélt hann áfram, »það líkist
þér meira en móðurinni*.
Hann rétti út höndina, til þess að klappa honum á koll-
inn. En Ciro hentist upp, og með því að beygja höfuðið til
hliðar forðaðist hann að hönd Wanzers snerti hann. Hann
var svo æstur og tryllingslegur, að Wanzer varð steini lostinn.
»Hafðu þetta«, æpti móðir hans, »hafðu þetta, götustrák-
ur!« Og hún rak honum rokna löðrung.
«Farðu með hann í burtu. Farðu með hann fljótt í burtu«,
skipaði hún föl af reiði.
Ég stóð á fætur og hlýddi. Ciro var með hökuna niðrí
bringu, en hann grét ekki. Það var rétt með naumindum, að
ég heyrði gnísta í tönnum hans. Ég lyfti höfði hans eins
blíðlega og ég gat, þegar við vorum komnir inní herbergið
okkar, og ég sá á vesalings mögru kinninni hans farið eftir
fingurna, rauðan blettinn undan löðrungnum. Ég sá ekkert
fyrir tárum.
»Finnur þú til? Heyrðu, finnur þú mikið til? Ciro, Ciro,
svaraðu mér. Finnur þú mikið til?« spurði ég og beygði mig
örvæntingarfullur niður að þessari vesalings misþyrmdu kinn,