Eimreiðin - 01.07.1933, Side 65

eimreiðin
KAFLAR ÚR SAN MICHELE
289
í dag sá ég hreiðrið þeirra: meistaralegt sýnishorn af bygg-
ingarlist fuglanna. Svo heyri ég líka mikinn vængjaþyt og
mjúkan fuglsraddaklið frá rósarunnanum við kapelluna. Ég
læzt ekkert um þetta vita, en ég er svo sem ekki í miklum
vafa um að þarna eru iðkuð ástahót. Mér þætti gaman að
vita hvaða fugl er þarna. I nótt sem leið komst ég að leynd-
ardómnum, því rétt þegar ég ætlaði að fara að sofa, tók nætur-
9ali að syngja munaróð Schuberts undir glugganum mínum:
Leise flehen meine Lieder
Durch die Nacht zu dir.
In den stillen Hain hernieder
Liebchen, homm zu mir.
»En hvað Peppinilla er annars orðin yndisleg stúlka*,
hugsaði ég um leið og ég var að sofna; »mér þætti gaman
að vita hvort Peppinella . . .«
Ljóssins guð!
Síðasti geisli gullins ljóssins að utan smaug inn um gotn-
eska gluggann og fór hringinn innan veggja gamla turnsins,
sfaðnæmdist fyrst á skreyttu messubókunum og silfurkrossinum
írá þrettándu öld, færðist síðan eftir veggnum yfir á Tanagra-
Wyndirnar og Feneyja-glösin á klaustur-matborðinu, lék um
blómum krýndu vatnadísirnar og Bakkusar-álfana, danzandi
eftir flaututónum Pans, á grísku lágmyndinni, hvarflaði þaðan
á gyltan grunninn um fölt andlitið á heilögum Franz, dýr-
l'ngnum elskaða frá Umbríu, en við hlið hans er St. Claire
°9 heldur á liljuvendi. Nú féll gullbaugur um blítt andlitið á
Madonnu frá Florenz, nú birti yfir harðleitum svipnum á
marmara-gyðjunni Arthemis Laphria, með banvænar örvarnar
í örvamæli sínum. Enn einu sinni krýndi björt sólskífa lemstrað
höfuð Aknatons, draumlynda höfðingjans á bökkum Nílar,
sonar sólguðsins. Rétt hjá stóð Ósíris, sá sem dæma á sálir
•^annanna, þá hinn haukhöfðaði Hórus, hin dularfulla Isis
°9 Nepthys systir hennar, en við fætur þeirra kraup Anubis
grafarvörður.
Ljósið fölnaði og hvarf, nóttin nálgaðist.
»Dagsins guð! Ljósgjafi! Viltu ekki tefja hjá mér örlítið
lengur? Nóttin er svo löng fyrir hugsanir, sem ekki þora
19