Eimreiðin - 01.07.1933, Qupperneq 75

eimreiðin
KOLBEINSEY
299
Samall húsgangur, er öldruð kona á Vestfjörðum sagðist hafa
lært ung af afa sínum:
„Kveður við kaldan steininn
— Kolbeinsey, langt í sjó:
„Hvítna nú bræðra beinin
á berginu mínu’ í ró! “
Þau urðu að lokum afdrif Bjarna Tómassonar Kolbeins-
eYÍarfara, að hann druknaði á Skagafirði hálf-sjötugur að aldri,
árið 1617, með annan mann. Segir svo í Annálum Björns á
Skarðsá:
---------»Þeir fóru fram á haf til fiskjar, sem Bjarni hafði
svo oft leikið á stórum dirfsku sjóferðum — «.
Espólín segir, að þeir Hvanndalabræður hafi farið þrjár
ferðir til Kolbeinseyjar, tvær þar sem þeim hafði hlekst á og
e|na, sem gengið hafi ákjósanlega. En það getur tæplega rétt
verið, því Espólín hefur sínar heimildir af frásögnum séra
íóns Einarssonar, er segir, að þeir hafi að eins farið tvær,
°9 mun þar einnig átt við hina fyrri för þeirra bræðra, er
Þeir urðu aftur að snúa án þess að finna eyna. Braginn kveður
Prestur 50 árum eftir för Hvanndalabræðra til eyjarinnar:
~~ »Vísur um hrakningsferð Hvanndala-Bjarna til Kolbeins-
eyjar«. — Svona byrjar bragurinn:
„Rituðust forðum rímur og sögur
um röskva drengi og hreystimenn“.----
Þriðja erindið hljóðar svo:
„Kunnir voru að karlmannshörku
kapparnir um æfistund,
ekki fjærri eyðimörku
uppólust við síldargrund;
vantaði hvorki afl né orku
ofurhuga í sinni lund“.
Og bragurinn endar með þessum orðum:
„Ekkert náði eftir liggja
unga menn sem prýddi þá“.1)
n.,
Þ.
f) Árbækur ]óns Espólíns V., bls. 35. — Jón Árnason: ísl. Þjóðsögur
'25—27. Landfræðisaga ísl., Þ. Th., I., bls. 215—217. — Lýsing ísl.,
Th-. L, bls. 131—132.