Eimreiðin - 01.04.1935, Qupperneq 65

El-MREIÐ1M
VIÖSJÁR TALNANNA
185
oaU^ komu fimni hundruð, þar við bættist frí íbúð, með ljósi
he- ^r'11 herliergi á efri ha'ðinni, þegar þar að kæmi og -—
nr|asætan í ofanálag. Auk þess ympraði húsbóndinn á heiin-
fó Utl<n’ sem frumbýlinga kynni að draga nokkuð um, en ekki
'^hann um það mörgum orðum. —
frig6^31 maeðgurnar komu inn í stofuna stundu síðar, og Jó-
næ]^ 'ar ^in a* kendi> Þ11 gekk Sigtryggur til frúarinnar og
'ið L Saman eitískonar þakkarávarp, sem endaði á þeim orðum,
ann mundi ávalt kostgæfa að revnast henni eins og góður
°rð ^1,amtiðin ein gat vitanlega úr því skorið, hversu það lof-
aunk^' efnt. En eins og á stóð, mátti virðast því nær harmsár
nnnaskapur í þessum fallegu orðum: „eins og góður
ntt'ið- 1111(13 var svipur húsbóndans líkastur því, sem hann
^ lst, að púðurblossa slægi út í stofuna.
]j ° 'ar® þó eigi. Frú Guðríður sýndi það þarna, hve frá-
stö] ni°^lr ^nn var. Því dóttur sinnar vegna svaraði hún ekki
sið.Ul 01'ði, veik aðeins hæglátlega fram að dyrunum, gekk
pU 1 at'leitt upp i kvistherbergið og háttaði.
erit ,lðems °§ æskan fáist um það, þó að þeir, sem tcknir
h-pð lesl<iast, gangi tímanlega til hvílu. Ó ekkí. í stofum neðri
am ar!nnar rikti heitur móður fjörs og þróttar, samfara ósegj-
fr,U011 ast °S yndi, þetta kvrra haustkvöld. Og í rauninni fóru
yjj^.j1 stlaumhvörf í húsinu, þó að þess gætti ekki beinlínis á
að taþ' ^'nU' ka<i val' unga kvnslóðin, djarfráða, sem nú var
Verf , a Vl® völdum af hinni eldri, sem eftir langt og mikils-
jtoð ^svei'k tók að þrevtast eða misstiga sig.
skvett Var sem skjaldan skeði: Önundur kaupmaður hafði
0rð]t. 1 S1g’ '— og þó fyrst eftir að semjendur vóru ásáttir
0« • ’ nann var því ofurlítið hreifur, þegar leið á kvöldið,
Ujjj k gengur, var hann þá háður nokkurum endurtekning-
næðj ' VIltlst ekki muna, hvað hann hafði áður sagt, því
þó kj nn stund og stund athygli Sigtryggs, fyrir unnustunni,
seni kl'aði hann á herðarnar á honum og kom með setningu,
nunti töluvert á æfintýri einseyringsins:
sk,rk\tei ættaður ofan úr Kiðjadal og byrjaði hér allslaus í
Ulnhalda, fyrir röskum þrjátíu árum.“