Eimreiðin - 01.04.1942, Síða 41
I:i ^UíElf) IX
VERNDUN ÞJÓÐERNISINS
121
kostar ekkert nema góðan vilja og einlæga viðleitni. Vér
ptuin öll, ef vér viljum, auðveldlega gert oss sjálf betri íslend-
lnga en vér erum, og þá styrkjum vér þjóð vora og þjóðerni.
Oldum saman var það draumur íslendinga, að þjóðin fengi
að njóta fullveldis síns, að hún fengi að ráða landi sínu sjálf.
Þessi draumur rættist 1918. Hvers metum vér þetta fullveldi
'01't, hvers v.irði teljum vér það vera, hversu sárt er oss um
l’að ? Land vort hefur nú verið hernumið i nærri tvö ár. Með-
an sv<| er, erum vér ekki fullvalda. Hvaða hugsanir og hvaða
^lfinningar vakti sá atburður hjá oss? Það er spurning, sem
höfum gott af að leggja fyrir oss og svara af fullri hrein-
skilni. Svarið getur ef til vill gert oss það ljósara en áður, hvar
'll stöndum, hver hollusta vor við þjóðerni vort er og hVersu
Ael vér erum undir það búin að vinna að vorum hluta að
vernd þess.
Hver þjóð, sem i gæfu og gengi vill búa,
á guð sinn og land sitt skal trúa,
sagði Einar skáld Benediktsson i Aldamótaljóðum sinum.
]ð þessa trúarjátningu vil ég bæta þriðja atriðinu. Þjóðin
'erður að trúa á sjálfa sig. Hún verður að eiga hina fornu
tri1 forfeðra vorra, er trúðu á mátt sinn og megin, trúa á
v°Hun sína og hlutverk, á framtíð sína og vonir. Hversu sterk
61 Sl1 trú hjá oss? Svörin verða sjálfsagt á ýmsa leið. Sumir
11,1,1111 játa, að þeir séu trúarveikir, af ýmsum ástæðum. Nokkrir
ern það, sem hefur orðið starsýnt á það, hversu fámenn vér
e|uni, 0g hversu smávaxið margt er í þjóðlífi voru eða virðist
lera. Þeir hafa borið oss saman við aðrar þjóðir og vaxið
nillllurinn i auguni. Það hefur vakið hjá þeim vanmetakennd,
þeim hættir við að lita niður á það, sem islenzkt er, og van-
tleysta því, en líta aðdáunaraugum til hins erlenda. Þetta fólk
Sleymir því, að fjarlægðin gerir fjöllin blá, líka úfna og gretta
kletta og naktar og hrjóstrugar urðir og aurskriður. Hinn rétti
silpur sést, er nær er komið. Oss er að sjálfsögðu áfátt um
niargt, en það er öðrum þjóðum líka. Það eru líka veilur í
lnenningu þeirra, og ef vér gáum vel að munum vér sjá, að
Sllmt af því, sem veilast er og fúnast hjá oss, er aðfluttur varn-
lnSUr, sóttur inn í dýrðarljómann hinu megin við hafið. Van-