Eimreiðin - 01.04.1942, Blaðsíða 77

ejmheiðin
157
LÚ
fallegan sldlning í lifiC og tilgang þess. Er „óperu-plágan“
e,ln þá með ykkur?“
»Já, við sjáum hann öðru hvoru. Þegar við höfum pemnga,
er hann viss með að mæta. Annars er hann orðinn alveg hættu-
laus, þyí hann er alltaf kvefaður og kemur ekki upp nokkru
hljóði.“
>>Aumingja Carúsó.“
Lú horfir lengi dreymandi fram fyrir sig, svo segir hun:
»Þú veizt ekld, lwað ég þráði það oft, að eiga með yklu.r
eina kvöldstund, gömlu félögunum.“
Ég svara þessu engu, en segi:
»Jæja, Lú. Nú hef ég leyst frá skjóðunni, nú kemur til
lnnna kasta.“
»Hvað áttu við?“ _ . „
»Nú verður þú að segja mér eitthvað frá þínum hogum.
hað kemur raunahlær á andlit hennai.
»Af mér er ekkert að frétta.“
Ég hef ekki brjóst í mér til þess að spyrja hana frekar, en
eltir stutta þögn heldur hún áfram:
»Konur eins og ég eiga sér aldrei neina sögu. Þæi h
tnu sögulaust." ,
Skömmu seinna spyr ég hana, hvort hún sé ekla hrædd um,
maðurinn hennar komist að þvi, að hún sé að heunsækja
ganilan vin.
»Það er engin hætta á því. ísak er norður í landi i verzl-
Onarerindum, annars hefði ég ekki komið.
Hun horfir á mig ástríðufullum augum.
»A eftir skrepp ég í hurtu. Ef ísak kemur ekki með kvold-
lestinni, þá kem ég aftur til þín.“
Svo brosir lnin og heldur áfram:
»Á ég að trúa þér fyrir dálitlu leyndarmáli?
»Eg ætla að sofa hjá þér í nótt.“
Án þess að samvizka min geri vart við sig, spyr eg:
»Finnst þér það rétt, Lú? Rétt gagnvart Ísaki?“
»Því ekki það? Af hverri þúsund og einni nótt 1 hfi nnnu
Ler ísak þúsund, svo það er ekld nema sanngjarnt, að eg tai
síálf þessa einu, sem afgangs er.