Eimreiðin - 01.04.1942, Side 64

144
í BEITUFJÖRU
eimreiðin
og' á bæjarstéttinni bíður bóndi komu okkar. Eftir litla stund
erum við komnir inn í baðstofu og hressum okkur á heitu
ilmandi kaffi, sem dóttir bónda — fríð og fönguleg — ber okk-
ur. Litla baðstofan er hrein og þokkaleg, og þó nú sé þar svo
þröngt, að varla verði þyerfótað, finnst mér eitthvað svo blýtt
og' hugnanlegt þar inni. Mér finnst likast því, að ég sé kominn 1
gömlu baðstofuna heima. Og mér finnst líka vera orðið stutt
heim. Þegar ég horfi á fjöllin suðaustan fjarðarins, finnst mei
það ekki lengra en svo, að ég gæti skotizt það meðan skipið vie11
fyllt. Þarna ber Kjölinn við himin, hjarnfannir fylla alku
lautir neðan til, og þegar ofar dregur sést aðeins bóla á hsestu
hólum, en efst er samfelld fannbreiða. Sumarið áður fór
fyrst að ganga á fjöll — bölvað óþarfa klifur, sagði fólkið -
og þá varð Kjölur fyrst fyrir valinu. Það var ekki löng leið -
að mér fannst, og nú mundi það enn fljótgengnara, þar seni
allar lautir eru snævi fvlltar. Auðvitað læt ég engan vita uui
hugsanir minar, og ekki kemur það til nokkurra mála, að eg
fari að hlaupast frá skyldustörfum. Seinna hef ég líka koinizt
að því, að leið þessi er lengri en ég gerði mér þá grein fy1'11’
um 35 km., og víða torsótt.
Enn megum við bíða alllengi eftir fjörunni. Sumir okkar rápa
um tilgangslaust, aðrir, sem gaman hafa af kindum, fara t1*
lambhúss með bóndanum til að skoða gemlingana, þegar þe1111
er hleypt út. Litið suðvestar við fjörðinn gengur lítil mala1'"
eyri út í hann -— Hrafneyri. Þar er nýbyggð fjárrétt þeirra
Ströndunga, öll úr steinsteypu, mikið mannvirki og eitthvert
það fyrsta af þeirri gerð á landi hér. Þangað hleyp ég nú vl®
annan mann til að skoða þessa sérkennilegu byggingu. Þega1
við komum aftur, eru félagar okkar að klæðast skinnbrókm11
sínum og búast til beitutekjunnar. Vinnunni er þannig háttað,
að tveir eru saman í verki og hafa með sér skaftlanga kvísl
og allstóra körfu (fiskkörfu). Svo er vaðið lit í sjóinn, oftast
svo djúpt sem hakar, og sá, sem kvíslina hefur, krakar i*111
sjávarbotninn og færir upp í körfuna, það sem hann na'i' 1
af kræklingsskel. Oftast er hún samhangandi í stórum ,,kei 1"
um“, og fylgir þá alltaf meira og minna af ýmsu ónothæi11’
svo sem grjóti, þangi, þara o. s. frv. Er það nú verk þess, ei
• , >rLl
hefur körfuna, að aðskilja og hirða skelina frá því, sem on> i