Eimreiðin - 01.04.1942, Síða 96

176
ÓSÝXILEG ÁHRIFAÖFL
eijibeiðIN
ltæði vel og viturlega, var okk-
ur i'ylgt um marga og langa
neðanjarðarganga, þar sein
iogaði á þefillum olíukyndl-
um, inn í stóran og' fagran
sal. í austurenda sals þessa
stóð fagurt, gullskreytt altari
eða hásæti og fvrir því yfir-
lhamainn sjálfur. Okkur várð
undarlega við, er við konnun
auga á hann, þvi að blár ljós-
baugur, á að gizka þrjú fet á
þykkt, umlukti allan líkama
lians eða streymdi út frá hon-
um. Þarna sáum við berum
augum blik það, sem miðlar í
dásvefni tala svo oft um, að
streymi út frá mönnum. Við
sáum engan annan þarna inni
en hann, þenna goðumlika
hoðbera vizku og kærleika, en
þó fór tónakliður um salinn,
og unaðslegur söngur fyllti
allt umhverfið. Þegar við nálg-
uðumst liásætið, stóð lhama-
inn upp frá altarinu, lineigði
sig með yndisþokka í kveðju-
skyni og benti okkur til sætis
við hlið sér. Þá gekk inn hóp-
ur munka, og báru þeir gríð-
arstóra logandi kvndla. Þeir
tóku sér sæti í stórum hálf-
liring framan við altarið í hin-
um hringmyndaða sal og sungu
lágt og þýtt án afláts. Hinn
mikli lhama gerði nú bæn
sína fyrir altarinu, og í sama
ínund gengu inn átta menn og
báru á milli sín stóra og ÞunSa
steinkistu. Við sáum, 1
henni lá maður, sem virtist
dáinn. Mér veittust þau séi-
réttindi að fá að stíga niðú1
úr sæti mínu á gullna altaris-
sviðinu til að rannsaka likið-
Á því fannst enginn æða- ne
hjartsláttur, það var jökul"
kalt, og augun voru eins og 1
manni, sem legið hefur liðið
lík í meir en heilan dag. 1!>§
sannprófaði með spegli.
andardráttur var enginn, °S
líkaminn lá eins og dauður 1
gröf sinni. Þá mælti lhainainn
nokkur orð á okkur ókunm'
tungu — og sjá! Augu liús'
ins opnuðust! Likaminn re*s
liægt upp úr gröf sinni nr
gekk með aðstoð tveg»ja
munka i áttina til lahmans>
hneigði sig fvrir honuni, °§
hvarf svo aftur til likkistun11'
ar, án j)ess eitt augnablik að
líta af lionum. Eftir fáein:l1
mínútur lá líkið aftur í kist-
unni eins dauðalegt og áður-
Eg hugleiddi með sjálfum
mér, hvernig þessi atburðm
gæti gerzt. Var maðurinn 1
raun og veru dáinn? Eða vm
hann í dáleiðsluástandi, líú1
eins og' fakírarnir á Indland1
koma sjálfum sér i, áður en
þeir láta grafa sig lifandi, e11
til þess eru dæmi, að þeir haf1
legið þannig lifandi grafnir 1