Eimreiðin - 01.04.1942, Blaðsíða 95

E*MRE1Ð1N
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
175
h'num megin á fljótsbakkan-
uni. En fylgdarpiltar okkar og
^arangur voru eftir, og var
°kkur sagt a8 leggja svo fyrir,
að fylgdarpiltarnir sneru aft-
Ur með farangurinn til hellis-
ins i átta kílómetra fjarlægð
*r;i fljótinu og biðu okkar þar,
11 nz við kæmum aftur eftir
n°kkrar vikur. Riddaraforing-
inn sagði, að hér eftir þvrftum
Yið ekki á neinum farangri að
ilaMa lengur, hvorki fötum né
farareyri, þvi að nú gætum við
aflað okkur á annan hátt alls
i)ess, sem líkaminn kynni að
Þarfnast þann tíma, sem við
dveldum á sínum vegum. \ ið
ilelduni svo áfram víst sjö
klukkustundir ríðandi, því að
ilestav voru skyndilega komn-
ir handa okkur, án þess við
Sætum áttað okkur á, hvaðan
lleir kæmu.
Gleymd var nú með öllu
hin ömurlega ferð okkar í ill-
Yiðrinu handan fljótsins, og
Uln sólsetur að kvöldi komum
við í indælu veðri að hliðum
hins helgasta allra klaustra,
khama-klaustrinu mikla.
^ irkishurðir þess opnuðust
eins og hreyfðar af ósýnileg-
11,11 höndum, er við komum að
beim, og yið stigum af baki,
gengum upp stigaþrepin sjálf-
Serðu, sem lágu upp að dyr-
11,11 hallarinnar fögru, sem
geymdi þekkinguna um leynd-
ardóma lífsins.
Það var tekið hjartanlega á
móti okkur, og eftir að við
höfðum skipzt á kveðjum við
klausturbúa, var okkur fylgt
til svefnherbergja okkar, sem
voru steinklefar með stein-
rúmum og moldargölfi,
gluggalausir, nema vindaugu
á veggjunum. En þrátt fyrir
kuldann úti fyrir, þvi að við
sáum, að héla var á jörð um
kvöldið, var hlýtt og notalegt
þarna inni, og við féllum brátt
í væran svefn.
Morguninn eftir um sólar-
upprás fórum við á fætur,
enda var sú venjan þarna i
klaustrinu og eins að ganga
um sólsetur til hvíldar. Okkur
var liorinn kjarngóður matur
og fengum um leið þau skila-
boð, að þá um kvöldið væri
ekki ætlazt til þess, að við
gengjum til hvíldar á sama
tíma og aðrir, héldur ættum
við að mæta hjá ábota eða
yfir-lhama klaustursins. All-
an daginn vorum við að
hlakka til þessa fundar og
brjóta heilann um, hvað við
fengjum að sjá og læra, hvaða
örlög okkur yrðu asköpuð
þeim óverijulega fundi, sem í
vændum var.
Þegar dagur var að kvöldi
kominn og við höfðum snætt