Eimreiðin - 01.10.1947, Qupperneq 46

270
GIRNDARAUGA Á SVALBARÐA
eimreiðin
Norðmenn og Rússar lialda áfram að grafa kol við Isafjörð.
Norðmenn fóru að hreinsa sínar námur í hittiðfyrra, og í vor sem
leið voru íbúamir í Longyearbæ orðnir um 900 og í Sveagruvan
um 300, — og afraksturinn eftir sumarið var um 280,000 smálestir.
Næsta ár gerir „Store Norske“ ráð fyrir 700,000 smálesta fram-
leiðslu úr þessum tveimur námum, ef fólk fæst. Og í Konungsfirði
er starfað líka.
1 Grumantnámunum eru Rússar að grafa kol, en ekki hef ég
séð skýrslur um framleiðslu þeirra í sumar.
Það hafa flogið sögur um ósamkomulag milli norsku og rúss-
nesku námumannanna, sem eru í nábýli þarna við sunnanverðan
Isafjörð. En það eru Gróusögur. Allir, sem komið hafa til Spitz*
bergen í sumar, þ. á. m. útlendir blaðamenn, ljúka upp einum
munni um það, að samkomulagið sé hið bezta, og 6egja ýmsar
fallegar sögur af hjálpseminni, sem Rússar og Norðmenn sýni hver
öðrum. Þessir gestir neita því einnig eindregið, að Rússar hafi
nokkurn vígbúnað á stöðvum sínum.
JIJLÍIVIORGIiNN.
Eitt eimsins gjall, svo kveðja litfrjótt land
mín Ijósu skip í dagsins önn og þraut,
er hafdís örmum vefur votan sand
með vafurgull um brimhvítt löðurskaut.
Og fjöllin bera fránan arnarsvip
svo fjarskagrá, meö hvíta jökulrönd,
en elfur stilla stálsins kyngjagrip
og strengi hræra vötn og skógarlönd.
Og hjaröir una rótt við laufsins lín,
um loftið flögrar vængjábreiður már,
er vorheit sól á sundin bláu skín,
og sunnanvindur greiðir jarðar hár.
Jónatan Jónsson.