Eimreiðin - 01.10.1947, Síða 70

294
SÓL OG SUMAR Á HÚNAFLÓASTRÖNDUM EIMREIÐIN
fallegur drangur undir bökkunum rétt utan við þorpið. Karl
einn átti kerling sér í fymdinni. Losuðu þau eitt sinn væna sneið
úr björgunum og héldu með út á fjörð. Karl fór fyrir með drátt-
aruxa, en hún ýtti á eftir. En þá rann dagur, og urðu þau að
steinum. Hlassið er Grímsey. Sést uxakletturinn þar enn. Minnir
þetta á Gefjunarsögnina.
Ekki var kerling heldur ónýt við rekuna. Tók hún sig til, ásamt
breiðfirzkum tröllum, að moka sundur eiðið milli Gilsfjarðar og
Bitrufjarðar — og gera Vestfirði að eyju. Tröllin luku að vísu
ekki verkinu, þótt hamrammlega væri að gengið. Eru eyjarnar a
Breiðafirði uppmokstur vestantröllanna, en blindskerin á Húna-
flóa rekuslettur kerlingar! Nú er kerling orðin gömul og tekin
að hallast. Sátu hrafnar á kolli liennar, enda liettan grasgróin.
Gulgrænar skófir vaxa á henni norðaustanmegin. TúnvingulL
sjávarfitjungur, melgras, vegarfi, túnsúra, vallarsveifgras, tún-
fífill og skarfakál, eða alls 8 tegundir blómjurta, vaxa nú utan
á kerlingunni. Veggjaskófin gula unir sér þar vel.
Á sunnudagsmorguninn fómm við út í Grímsey. Hún er hömr-
ótt, en víðast vafin í grasi, því að fuglinn ber vel á. Við lentum
í vík einni. Era breiður af fjöraarfa og hrímblöðku rétt ofan við
flæðarmálið. Efst í fjörunni er allt fagurblátt af blálilju, sem
er mesta skrautjurt íslenzku fjörunnar, en þrífst líka vel í görð-
um. Viti er uppi á eyjunni. Á hann réðst þýzk flugvél í stríð-
inu. Við gengum upp í vitann, og er þaðan fegursta útsým-
Skammt þaðan vex litla, fallega sandmunablómið í sendinm
hrekku. Við héldum jurtatal á eynni og fundum alls 105 teg-
undir blómjurta og byrkninga. Er það mikið á svo litlu svæði,
og sennilega hefur okkur sézt yfir eitthvað á fljótri yfirferð.
Um kvöldið sýndi Jóhannes frá Asparvík okkur einkennilegar
jarðmyndanir með steingervingum, rétt við þorpið. Einnig skoð-
uðum við liið myndarlega skólahús Drangsnesinga og blómagarð
við það. Jóhannes á margt fornra hóka. Eru sumar bundnar i
steinbítsroð. Listasmíðisgripi sáum við líka eftir Halldór fra
Asparvík. — Úti var uppi fótur og fit. Ungir og gamlir streymdu
niður á bryggju. Fyrsta síldin var að koma á Drangsnes.
Við fengum far með mælingabát til Hólmavíkur um kvöldið og
gistum þar. Morguninn eftir jeppuðum við inn að Tröllatungu
og fengum Daníel Ólafsson, bónda þar, til fylgdar í surtarbrands-