Eimreiðin - 01.10.1947, Síða 83

eimreiðin
LEIKLISTIN
307
lendra samtíðarmanna, en mér
finnst sú skylda hvíla á L. R. að
láta íslenzk leikrit sitja í fyrir-
rúmi. Ekki er því til að dreifa, að
leikritin séu ekki til. „Sverð og
hagall" eftir Indriða Einarsson
hefur enn ekki verið sýnt, heldur
ekki „Jón Arason" eftir Matthías
Jochumsson, og samtíðarhöfundar
eins og Þórir Bergsson og Jakob
Jónsson eiga leikrit í fórum sín-
um, svo nokkur dæmi séu nefnd.
Það er vel til, að íslenzk leikrit
seu upp og ofan með meiri van-
köntum frá tæknislegu sjónarmiði
en enskir og amerískir leikir eftir
forskriftinni „the well made play“,
en allt að einu eiga þeir borgara-
nettinn á íslenzku leiksviði. íslenzk
'eikritun nær engum þroska, nema
ööfundarnir fái að sjá verk sín
a leiksviðinu hér og hlýti úrskurði
nhorfenda. Það er bjargföst trú
^nn, að hverju því leiksviði vegni
Vel, sem uppfyllir skyldur sínar
Vlð b.ióðleg verðmæti. Áhorfendur
fá nægju sína, og vel það, af út-
enzkum leikritum og útlenzkri
eikhst í kvikmyndahúsunum, og
Pa<5 fimm sinnum ódýrara en hægt
er að bjóða upp á í Iðnó.
Ekki er upp á „Fjalaköttinn" að
aga, hvað snertir þjóðleg við-
angsefni. Hann hefur hresst upp
a revyuna „Vertu bara kátur“ og
*ynir hana í Sjálfstæðishúsinu, en
j efnr jafnframt í takinu gaman-
eik 1 Iðnó. Um revyuna er svo
Sern ekkert að segja. Hún er frek-
__ < ..
þátturinn er
með góðum
og dreif, en
rri eintómur
ögru kýrnar
- jafnvel hina
umerkileg. Fyrri
^jög þolanlegur
»öröndurum“ á víð
siðari þátturinn na
n.iálfaskapur. _
f eyptu hinar feitu -
feitustu.
„Orustan á Hálogalandi" er
staðfærður gamanleikur eftir
þýzkum skrípaleik, „Hnefaléika-
meistaranum", sem nemendur
Verzlunarskólans sýndu 1933.
Haraldur Á. Sigurðsson hefur
staðfært leikinn, Emil Thoroddsen
þýddi hann fyrir Verzlunarskóla-
nemendur, en leikendaskráin segir
heldur ósmekklega frá þessum
verkaskiptum, og er það öldungis
óþarft. Svipað smekkleysi, eða fyr-
irlitning á dómgreind áhorfenda,
lýsir sér í hinum og þessum útúr-
dúrum, sem staðfærandi leiksins
hefur leyft sér að þræða fram hjá
fyrirmyndinni, og er það að sönnu
óþarft líka, því staðfærslan er
ágæt með sprettum. Annars hef-
ur „Fjalakötturinn" tekið í rétt-
an streng, þar sem hann heitir
5 þúsund króna verðlaunum fyrir
bezta íslenzka gamanleikritið, sem
honum berst í hendur fyrir 1. sept.
1948. Spreyti þeir sig nú, leikrita-
höfundarnir!
Leikfélög utan Reykjavíkur eru
sem óðast að hef ja vetrarstarfsem-
ina. Austan fjalls sýnir um þess-
ar mundir Leikfélag Eyrarbakka
„Tímaleysingjann" eftir Holberg.
Ég hef séð æfingu leiksins og
nokkuð fylgzt með hinu unga fé-
lagi þar fyrir utan og get borið
um það, að félagið á athyglisverð-
um leikendum á að skipa. Su hugs-
un hvarflar að manni, þegar horft
er á leiksýningar utan Reykjavík-
ur, að eitthvert gagnlegasta verk-
efni, sem Félag íslenzkra leikara
gæti tekið sér fyrir hendur, væri
að stofna til námskeiða fyrir unga
fólkið, sem er að koma upp leik-
sýningum víðsvegar um landið, oft
af vanefnum og allajafna tilsagn-
arlítið eða tilsagnarlaust. L. S.