Eimreiðin - 01.07.1954, Side 23

EIMREIÐIN
ÍSLENZKAR NÚTÍMABÖKMENNTIR
175
^já siðustu bók hans, ]iar sem mér finnst hann hafa náð mestri
áýpt. Kona er nefnd GuSfinna Þorsteinsdóttir, kallar sig Erlu,
Þegar hún yrkir, og hefur gefið út tvær ljóðabækur, Hélublóm
1937 og Fífuloga 1945. Hún kveður látlaust og stundum harla
vel. Til dæmis er Steinunn í Vík ógleymanlegt kvæði. Sama
ár og Erla gaf út Hélublóm, kvað Jón úr Vör sér hljóðs: Ég
ber að dyrum, en gaf ekki miklar vonir í fyrstu. Alllöngu seinna
tókst honum þó að sækja i sig veðrið. 1 Þorpinu lýsir hann
Vestfirzkum æskustöðvum sínum af nærfærni. Mörg ljóð hans
eru órímuð (Þorpið, Með örvalausum boga). Sum eru rímuð
(Með hljöðstaf). GuSmundur Ingi Kristjánsson vakti athygli
^Ueð Sólstöfum 1938 vegna efnisvals. Yrkir hann þar um störf
óóndans, húsdýr hans og nytjagróður. Tekst honum að varpa
á þessi viðfangsefni sín geðþekkum bjarma og stráir ósjaldan
^nildri kímni í ljóðlínur sínar. Önnur bók hans, SólbráS 1945,
er að miklu leyti tækifæriskvæði. Jón Helgason prófessor hefur
aðeins gefið út eina ljóðabók, Úr landsuSri, 1939, og endurbætta
síðar. En með þessari bók hefur hann tryggt sér sæti á skálda-
bekk vegna nokkurra meitlaðra afbragðskvæða. í fremstu röð
'slenzkra skáldkvenna er GuSfinna frá Hömrum. Eftir hana hafa
komið út tvær kvæðabækur: LjóS 1941 og Ný IjóS 1945. Hættir
kvæða hennar eru nokkuð einhæfir, einkum i fyrri bókinni.
Eu þau eru mjög fáguð og rík af fegurð og því sterkari og
þrungnari lífsást og trega sem hún nálgast meir dauðann. Hún
lézt 1946. Árið 1942 komu meðal annars út tvær athyglis-
verðar ljóðabækur byrjenda: SuSur meS sjo eftir Kristin Péturs-
son 0g Villta vor eftir Þorstein Valdimarsson, sú fyrrnefnda
gasdd nýstárlegri dirfsku og hugkvæmni, en hin bar vitni Ijöl-
þættri listamanns lund. Báðir hafa þeir Kristinn og Þorsteinn
stigið feti framar á skáldbrautinni siðar, Kristinn með Sólgulli
1 skýjum 1950 og Þorsteinn, er hann gaf úr Hrafnamál 1952,
þó að hvorugur hafi enn látið þær vonir rætast, sem þeii gáfu
tReð fyrri bókum sínum. Ári síðar en þessi skáld kvað nýr og
efiiilegur ljóðasmiður, Kristján frá Djúpalœk, sér hljóðs með
óók sinni Frá nyrztu ströndum 1943. Síðan hefur hann sent
frá sér fjórar aðrar ljóðabækur: Villtur vegar 1945, / þagnar-
sk°g 1948, LífiS kallar 1950 og Þreyja má þorrann 1953. Er
þerin því með afkastamestu ljóðskáldum þessa tímabils. Kristján