Eimreiðin - 01.07.1954, Qupperneq 25

EiMREIÐ1N
ÍSLENZKAR NÚTlMABÓKMENNTIR
177
enda þarf víða að geta í eyðurnar. Minnir hann oft eigi siður
e óráðshjal en vit og snilld, þó að sums staðar leiftri af fögrum
setningum. Sem fulltrúa þessara skálda má nefna Hannes Sig-
jússon. Hann gaf út Dymbilvöku 1949. Sú bók hefst með þessari
tileinkun:
Með gullinni skyttu
og glitrandi þræði
óf sumarið nafn þitt
í söknuð minn.
%lst engum listahandbragð á þessu. En því miður er fram-
haldið óvíða ofið af sama hagleik. Imbrudagar eftir Hannes
v°ru prentaðir 1951. Sú bók er í svipaðri tóntegund.
Á mörkum ljóða og lauss máls eru verk Thors Vilhjálmssonar,
þau sem ég hef lesið, — og þó nær lausu máli, til dæmis MaÖur-
'nn er alltaf einn (1950). Samhengi virðist vera meira en hjá
Hannesi, enda nálgast sumar myndirnar, sem þar eru dregnar
UPP, sérstaka gerð smásagna eða drög að þeim, en eru þó með
heimspekiblæ. Báðir virðast þcssir höfundar hafa orðið fyrir
sterkum áhrifum af enska skáldinu Eliot, ef til vill of miklum.
kegar gera skal grein fyrir smásagna- og skáldsagnagerð eftir
1930, fer vel á, að fyrst sé minnzt Davíðs Þorváldssonar, enda
þótt fyrri sagnabók hans, Björn formaður og aðrar smasögur,
kæmi út 1929. Sú síðari, Kalviðir, birtist 1930. í báðum þessum
hókum eru einkar vel gerðar sögur, sem spáðu góðu um framtíð
höfundarins sem skálds, ef honum entist aldur. En hann lézt
1932. Annar smásagnahöfundur, Halldor Stefánsson, kom fram
á sjónarsviðið um svipað leyti, því að hann gaf út sitt fyrsta
SRiásagnasafn, / fáum dráttum, 1930. Síðan hafa birzt eftir
Ihdldór fleiri sagnasöfn, til dæmis Dauðinn á þriðju haeð og
er geymdur. Sögur Halldórs eru margar snjallar og viða
þrungnar rammri þjóðfélagsádeilu. Ólíkur Halldóri er Sigurður
Uelgason. Svipir, smásögur, 1932, vöktu þegar athygli. En fyrst
t^eð sögunni Skarfakletti og síðar Við hin gullnu þil og Eyrar-
Vcnns-önnu náði hann eftirminnilegum tökum á sagnagerð.
/JófstiJHng í frásögn, en sálrænn skilningur og samúð með litil-
^gnanum einkenna sögur hans. Svo að höfunda sé getið i tíma-
*óð, miðað við útgáfu fyrstu bóka þeirra, ber næst að nefna