Eimreiðin - 01.07.1954, Síða 30

182
ISLENZKAR NÚTlMABÓKMENNTIR
eimreiðiN
auðið .Konungshugsjón þeirra er að þjóna sannleikanum einum-
Æskilegt væri vitanlega, að sjáendurnir væru alfullkomnar verur,
sannkallaðir dýrlingar. En þá væru þeir guðir, en ekki menn.
Oft heyrist sagt eitthvað á þessa leið: Svona á ekki að skrifa
eða yrkja. Þvílík ummæli eru jafnan á misskilningi byggð.
Vitanlega er rithöfundum hollt að mæta harðri gagnrýni lesenda.
En sönnu skáldi verður ekki skipað fyrir verkum. Það verður
að kveða, eins og andinn inn blæs, eins og til dæmis hver fákur
hlýtur að hafa þann gang, sem honum er eiginlegur. Svo er og
um vinnubrögðin í hinum mikla aldingarði bókmenntanna. Eigi
aðeins þeir stærstu, heldur og fjöldi afkastaminni verkamanna
inna þar af höndum göfuga iðju, enda þótt þeir komi þangað
ekki fyrr en á elleftu stundu. Um varanlegt gildi verka þeirra
er örðugt að spá, eins og fár veit, að hve vænni jurt eða hrislu
fræið í moldinni verður, þegar því er sáð. Framtiðin sker úr
því, hvort blómið eða baðmurinn, sem upp af því sprettur, eiga
eftir að verma og veita yndi. Skáldin, sem aðrir dauðlegir menn,
eiga eftir að standa fyrir sögunnar miskunnarlausa dómstóli.
Rilað í september 1954.
Þóroddur GuSmundsson.
*
ERFIÐ SLDÐ.
I‘ó a8 ást og teskublóft
yndislega dreymi,
ýmsum verifur er/iS sló'8
eftir Jiessum heimi.
Finnir þú ei traust og trygg'S,
tök á lífsins seimi,
af því lei8a auSiiii brygS
oft í þessum lieimi.
Tœti af þér táp og þor
tímans öfugstreymi,
áttu blóSug efstu spor
út úr þessum heimi.
Jón Jónsson, SkagfirSingur.