Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1954, Síða 59

Eimreiðin - 01.07.1954, Síða 59
EI.MREIÐIN ÖLAFUR í ITVALLÁTRUM 211 gaf hún utanheimilisfólki mat og ull til fata, og munu það emkurn hafa verið þeir fjármunir, sem hún hafði undir hönd- utn, en lítt mun hún hafa haldið slíku á lofti. Hins vegar var h*lína í Látrum sparsöm kona og ákaflega nýtin. Var hún alin UPP í fátækt og þekkti því vel af eigin raun, hvert gildi slíkt hafði og gekk það ekki úr minni, þó að meira hefði hún fyrir framan hendur sem húsfreyja. Hún var kona vinnusöm og af- kastamikil við alla tóvinnu, saumakona góð, þótt lítið hefði hún til þeirra starfa lært. En hæglát var hún jafnan og flaslaus, °g má vera, að Ólafi hafi stundum þótt við of, því að hann var eldhugi hinn mesti og vildi helzt, að allt gengi eins og hendi Vferi veifað. Duldist það og engum, sem nákunnugur var, að Ólafur taldi sig vel kvæntan, og geta má þess, að svo virtist sem Ólafur metti og virti Jón tengdaföður sinn um fram alla menn aðra. Það var sama á hverju gekk og hve hátt sem þaut, að allt féll í dúnalogn, ef Jón kom til og talaði nokkur orð. Hitt oiun svo mála sannast, að við sjálfan sig réð Ólafur ráðum smum á heimilinu og mazt þar ekki um við aðra. Bæði voru þau hjón vammlausir sæmdarmenn í orðum og háttum og heim- ílið óvenju traust undir stjórn þeirra beggja. Naut það almennr- ar virðingar um allt héraðið. Ólafur var sæmdur verðlaunum úr sjóði Kristjáns konungs IX. fy rir afrek sín í búnaði, og riddarakrossi Fálkaorðunnar 1927. Þó að Ólafur Bergsveinsson væri ríklundaður maður, skjótur úrræða og kappfullur, þá skyldi það enginn ætla, að hann hafi verið flasfenginn ofurhugi, sem ekki sást fyrir. I manninum újó djúp ábyrgðartilfinning og grunnmúruð festa, sem studdist við góða greind og djúp hyggindi. Jafnvel þær tiltekjur Ólafs, þar sem svo mátti virðast sem skap hans réði meiru en hygg- itidi og mönnum þótti ef til vill orka tvímælis í svip, áttu sér lengra mið en flesta varði, og harla fjærri var það Ólafi að ráðast til þeirra hluta, þar sem hann sá ekki lausnina þegar í öndverðu. Tek ég þar til dæmis það, er hann lógaði fé sínu nálega öllu heldur en að þurfa að bera hatt sinn hallan fyrir verzlunar- stjóranum í Flatey. Nú myndi margur spyrja: Hvernig var unnt að farga mestum hluta bústofnsins, án þess að heimilið og af- k°ma þess biðu við það nálega óbætanlegan hnekki? Tök á út-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar: 3. Hefti (01.07.1954)
https://timarit.is/issue/312427

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.

3. Hefti (01.07.1954)

Gongd: