Eimreiðin - 01.01.1957, Qupperneq 83

ÚR FREMRIBYGGÐ OG TUNGUSVEIT 67
strákanna og óknytti þeirra, sem mér blöskraði svo, að ég stóð
agndofa af undrun. - Herskipið Heimdallur (Hejmdal) var
víst talsvert öflugt skip, miklu meira tiltölulega á við skip
stórþjóða en fleytur þær, er Danir eiga nú og nefna herskip.
Danir réðu þá öllu hér á landi, einnig öllum siglingum milli
'anda og við strendur. Oft voru þeir með rembing og yfir-
þjóðarbrag. Þó voru til undantekningar, svo sem Hovgaard
°g Aasberg, sem lengi voru skipstjórar. — Á Sauðárkróki voru
þá fjórar verzlanir, allar danskar. Stefán Jónsson stjórnaði
einni, og var hún stærst. Stefán var höfðingi í lund og glæsi-
tnenni í sjón. Svo var Popp gamli og sonur hans Kristján,
Úalgard Claessen, er síðar varð ríkisféhirðir, fríður maður og
gáfaður, kurteis og vinsæll. Þá var Knudsen nokkur, einnig
danskur, hafði smáverzlun. Ekki voru kaupmenn fleiri 1893.
En nokkru síðar kom Kristján Gíslason frá Eyvindarstöðum,
sem lengi verzlaði á Sauðárkróki, og Jóhannes Stefánsson, sem
' erzlaði þar fá ár. Og svo Kaupfélagið, er snemma hof verzlun,
fyrst aðeins vor og haust (í kauptíðinni), en fljótt allt árið.
A Króknum sátu prestur, læknir og sýslumaður 1893. Fia
minni fyrstu kaupstaðarferð man ég bezt eftir þremur mönn-
Um (auk þeirra Björns Símonarsonar, Kristínar konu hans og
ilaraldar Árnasonar), en það voru þeir Stefán Jónsson, ætíð
nefndur faktor, Valgard Claessen og Guðmundur Magnússon
lasknir (síðar prófessor) og raunar má bæta þarna við konu hans,
frú Katrínu. Það er undarlegt, hve myndir þessa fólks standa
ijósar fyrir mér, þótt svo langt sé um liðið og ég væri svo
nngur. Þá Guðmund og Claessen sá ég mjög oft löngu síðar
1 Reykjavík, en ég man þá jafnan bezt eins og þeir voru í
blóma aldurs vorið 1893 á Sauðárkróki.
Svo liðu þessir merkisdagar og um heimferðina man eg
ekkert. Hitt man ég, að miklar sögur hafði ég að segja hinum
krökkunum, er heim kom, og var ekki dregið úr stórviðburð-
Um ferðalagsins.
Framh.