Eimreiðin - 01.10.1957, Qupperneq 12

Við þjóSve^mn
eftir Guðmund Gíslason Hagalín.
B ÓKMENN TIRNA R OG SKÓLARNIR.
íslendingum hefur oft og mörgum sinnum verið gerð grein
fyrir því, að á nauðöldum þeirra hafi bókmenntirnar verið
þeim andlegur fjör- og þróttgjafi. Það ætti og að vera öllum
ljóst, að þær voru sú lind, sem menn íslenzkrar endurreisnar
jusu af, þá er þeir örvuðu þjóðina til starfs og stríðs, og hvað
sem líður öðrum listgreinum, þá mundi það liggja í augum
uppi, að enn sem áður fyrrum er blómgun íslenzkra bók-
mennta og lífræn kynni þjóðarinnar af þeim ófrávíkjanlegt
skilyrði fyrir því, að hún megi framvegis verða sjálfstæð og
sérstæð menningarþjóð.
En þó að allt þetta hafi verið viðurkennt í orði, hefur þess
síður en svo verið gætt sem skyldi í skólum landsins. Skól-
arnir hafa lagt sívaxandi áherzlu á málfræði-, stafsetningar- og
setningafræðistagl, en lítt verið um það hugsað að kynna nem-
endum íslenzkar bókmenntir, fornar og nýjar, gera þeim lif-
andi og laðandi grein fyrir ævarandi gildi þeirra og leiða þá
inn í þeirra undraheima.
Nú virðast fleiri og fleiri vera að vakna til meðvitundar
um, að við séum þarna á villigötum. Ýmsar raddir hafa kom-
ið fram um það í riti og ræðu, og ekki sízt frá íslenzkum
kennurum. Þá hafa og fjölmennir fundir kennara látið í ljós,
að þeir teldu brýna nauðsyn, að bókmenntunum verði ætlað
meira rúm í skólunum framvegis en hingað til, og frá hendi
fræðslumálastjórnarinnar mun von á nýrri námsskrá fyrir
barna- og unglingaskóla, þar sem gert er ráð fyrir, að lögð sé
aukin áherzla á kynningu íslenzkra bókmennta. Þá hefur og
fjölmennur kennarafundur skorað á fræðslumálastjórnina að
hlutast til um, að fræðsla í íslenzkum bókmenntum í Kenn-
araskólanum verði aukin og henni hagað þannig, að lögð
verði áherzla á að gera kennaraefnin hæf til að kynna þær
nemendum sínum.
Allt þetta má vera þjóðinni allri fagnaðarefni — ekki síður
en íslenzkum rithöfundum.