Eimreiðin - 01.10.1957, Síða 13

VIÐ ÞJÓÐVEGINN
245
AFMÆLISSJÓÐUR RÍKISÚTVARPSINS.
Hinn 11. desember 1956 voru gefnar út reglur um Afmæl-
issjóð Ríkisútvarpsins. Hann var stofnaður á aldarfjórðungs-
afmæli þess, og er stofnféð ein milljón króna, sem útvarpið
leggur fram á árunum 1956 til 1961.
Um tilgang sjóðsins segir svo í 2. gr.:
„Tilgangur sjóðsins er annars vegar að styrkja ýmsar rann-
sóknir og listræn störf í þágu útvarpsins og útvarpsdagskrár-
innar og hins vegar að veita verðlaun eftir á fyrir tiltekna,
nterka dagskrárliði.“
3. gr. hljóðar svo:
„Árlega má veita vexti sjóðsins, allt að 60 þúsund krónur,
þannig: allt að þremur fjárveitingum, hver 10—20 þúsund
krónur, fræðimanni, skáldi og/eða tónskáldi, til þess að vinna
að erindaflokki eða flokkum, skáldverki eða þýðingum eða
tónverki, er síðar verði frumflutt í Ríkisútvarpinu og þess
eign til áframhaldandi flutnings, ef ástæða þykir til. Fjárveit-
lngu þá, sem fólgin er í vöxtum sjóðsins, sbr. upphaf þessarar
greinar, má, ef ástæða þykir til, veita í einu eða tvennu lagi.
3kal það þó eigi gert oftar en fjórða hvert ár. Þá má ennfrem-
Ur veita úr sjóðnum til þess að fá erlenda gesti til útvarpsins.
Áeita skal að jafnaði fyrst og fremst einstaklingum, en ef sér-
stök ástæða þykir til, má veita til félagsheilda eða framkvæmda,
Sem fullnægja tilgangi sjóðsins."
Loks er í 4. gr. leyft að verja allt að tíu þúsund krónum ár-
*ega „til þess að verðlauna tiltekið útvarpsefni liðins árs, sem
þótt hefur skara fram úr að efni eða efnismeðferð, 1—5 þúsund
krónur fyrir hvert, eða rit eða rannsóknir, er varða útvarpið
eða útvarpsmál og framkvæmdir."
Stofnun sjóðsins og reglurnar um starfsemi hans ber hvort
tveggja vitni um lofsverða viðleitni ráðamanna útvarpsins til
gera stofnunina nokkru færari um það hér eftir en hingað
td að rækja skyldur sínar við íslenzka menningu, en hins veg-
ai' getur engum dulizt, að árstekjur sjóðsins hljóti að verða í
rÝrasta lagi með tilliti til þess hlutverks, sem honum er árlega
•etlað, enda greiðslur þær, sem gert er ráð fyrir til fræðimanna,
s^álda og tónskálda, furðu lágar. Skáld er beðið að semja fram-
’afdsleikrit handa útvarpinu. Skáldið veltir lengi fyrir sér