Eimreiðin - 01.10.1957, Síða 21

ÞANGAÐ TIL VIÐ DEYJUM
253
Kettlingurinn litli var orðinn svangur og krafsaði í pils-
faldinn konunnar.
Þangað til við deyjum, sagði gamli maðurinn.
Hann studdi höndum á hnéð, og bréfið titraði milli fingra
hans.
Skipið kom í höfn á regnþungum morgni. Gamli mað-
urinn stóð á bryggjunni, þegar það lagðist að. Það voru marg-
ir farþegar og margt fólk komið til að taka á móti þeim. All-
lr veifuðu og hrópuðu nema gamli maðurinn. Hann studdist
fram á stafprik og skyggndist um, hann kom ekki auga á son
S1nn. Það var ekki fyrr en allir farþegarnir voru komnir í
^and, að hann tók eftir manni, sem stóð aleinn við borð-
stokkinn og horfði í land. Gamli maðurinn klöngraðist um
borð og spurði hann að heiti .... Jú, það var hann.
Ert þú einn eftir? Hvar er mamma?
Hún hefur ekki getað hreyft sig útúr húsi í tíu ár, hún
r^tt staulast milli herbergja. Hún bíður heima.
Síðan gengu þeir upp af bryggjunni, stefndu heim.
Hann var þögull og fáskiptinn fyrsta daginn, sagði þeim
það eitt af högum sínum í tuttugu ár, að hann hefði verið í sigl-
lngum og farið um öll heimsins höf. Hann var orðinn fölur
°g fyrirgengilegur, gráhærður og þrútinn um hörund; hann
hafði misst annað augað og kvaðst hafa slasazt þannig í skip-
br°ti. Hann var fátæklega til fara og sagðist hafa orðið að
^eSgja af stað í þvílíkum fljótheitum, að hann hefði ekki get-
að tekið neitt með sér af fötum, eignum og peningum. Hvort
pau gætu lánað sér skotsilfur, þar til úr greiddist? Hann
sPurði einskis um hagi foreldra sinna, en undi sér bezt við
ab gæla við kettlinginn.
Gömlu hjónin spurðu almæltra tíðinda, hvernig viðraði í
ntlöndum og hvort fólk hefði sæmilega upp úr sér. Gamla
, °nan staulaðist fram í eldhús og eldaði kjötsúpu, því það
arði syninum þótt hnossgæti hér áður fyrr. Og gamli mað-
Urinn sagði syni sínum frá aflabrögðum og stjórnmálum. Þau
sPurðu ekki margs um liðin ár, ekki svo að skilja, að þau
v$ru feimin við þennan son sinn, gráhærðan og eineygðan
a hrædd við þá sögu, sem hann kynni að segja þeim; nei,