Eimreiðin - 01.10.1957, Qupperneq 36

268
EIMREIÐIN
ástæðu til að ætla að orðið geti. Og það er stefnt til sambands
eigi einungis milli þúsunda milljóna á einum hnetti, held-
ur milli alls hins óumræðilega fjöldá af lifandi verum í ótelj-
andi sólhverfum og vetrarbrautum. Og einstaklingseðlið mun
ekki hverfa, heldur fullkomnast fyrir sambandið.“
Stefnurnar eru tvær, helstefna og lífstefna. Sú fyrrnefnda
er ríkjandi hér á jörðu. Að komast af helstefnunni er ekki
mögulegt, nema að vita af lífsambandinu milli stjarnanna og
komast í öruggt samband við verur á öðrum hnöttum.
Hin nýju vísindi, sem byggjast á áðurgreindum uppgötv-
unum, nefndi dr. Helgi Epagógík, íleiðslu- eða magnanafræði,
og færir rök að því, að þau munu færa mannkyninu fulln-
aðarsigurinn yfir öflum hinnar líflausu náttúru. Epagógíkinni
má skipta í ólífræna og lífræna. Ólífræn íleiðslufræði sagði
hann að segja mætti að væri ekki ný. Það eru þau vísindi, sem
fást við segul og rafmagn. Aftur á móti sé hin lífræna íleiðslu-
fræði ný, eða sú fræði, sem fæst við lífmagnið, en þekking á
því mun hefja fræðin um rafafl og segulafl á hærra stig.
í þeim 6 bindum Nýals, sem komu út á árunum 1919 —
1947, birti dr. Helgi árangur þessara rannsókna sinna. Er
fróðlegt að fylgjast með byggingu hinnar nýju heims- og lífs-
skoðunar, allt frá undirstöðurannsókninni á eðli drauma og
miðilssambands. Verður ekki annað hægt með sanni að segja
en að bygging þessi sé aðdáanlega vel gerð og fagurlega sam-
ræmd, enda eru undirstöðurnar traustar.
Þó að meginmál Nýals fjalli um heims- og líffræði, þá eru
þar tekin til meðferðar ýmis önnur viðfangsefni og vandamál,
sem að vísu snerta meginmálefnin.
Auk þess skrifaði dr. Helgi fjölda af greinum um þessi
rannsóknar- og hugðarefni sín í blöð og tímarit hérlendis og
erlendis. Voru margar af þeim greinum endurprentaðar í
seinni bindum Nýals.
VIL
Það mun nú almennt vera viðurkennt meðal náttúrufræð-
inga, að uppgötvanir dr. Helga í jarðfræði séu miklar, þó
þær af sumum fræðimönnum hafi í fyrstu að nokkru mætt
mótspyrnu. En eins og ég sagði, þá má með réttu telja, að