Eimreiðin - 01.10.1957, Síða 42

274
EIMREIÐIN
hin merku ritstörf sín síðari æviárin, án slíkrar aðstoðar, enda
var honum það ljóst og dró ekki dulur á það.
Hann andaðist á heimili sínu, Smiðjustíg 5 í Reykjavík,
28. janúar 1949, eftir alllanga vanheilsu. Útför lrans fór fram
7. febrúar og bálförin í Fossvogi.
Þó að dr. Helgi sé nú um sinn horfinn sjónum í fullkomn-
ara sólhverfi og tómlegra eftir en áður, þá getur það verið
huggun vina hans og aðdáenda, að lífslögmálin miklu, sem
hann fyrstur manna á jörðu hér fann, standa óhögguð í hin-
um óendanlega heimi vorum.
í marz 1957.
☆
Það lilýtur að liggja í augum uppi, að ómögulegt muni að gefa vissar
reglur fyrir því, liversu yrkja skuli eða kenna mönnum að verða skáld-
Sé sú tilfinning þeim ekki meðfædcl, þá hjálpar ekki að reyna það; og
ef að tilfinningin ekki hreinsast og fágast af skoðun, lnigsun og nánu,
til þess að viðburðir og myndir andans og náttúrunnar megi speglast i
sálinni og endurskína í réttri og fagurri mynd, þá mun tilraunin ekki
duga mikið. Það er til einskis fyrir þann, sem alls ekki hefur skáldskapar-
gáfu, að lesa rit Hóratsíusar og Aristótelesar, er þeir hafa samið um
skáldskap; hann mun ekki verða skáld að heldur. Sumir misskilja lika
sjálfa sig og ímynda sér, að þeir séu skáld, og eru að yrkja í gríð; sunnr
hafa máske vel vit á skáldskap og eru þó ekki sjálfir skáld. Reglurnar
eða það, sem athugandi er í skáldskapnum, eru byggðar á hinu sama,
sem í hinum öðrum listum. Að hafa ekki of mikinn iburð og orða-
glamur; að vera ekki aftur of orðfár og þurr, eða vera mátulega lang-
orður eða stuttorður; að taka réttar samlíkingar og orð og einkunnar-
orð; að setja hvað á sinn stað og tíma; að vanda málið og rímið, og svo
framvegis. Þetta er, eins og allir vita, það, sem skáldið á að gæta og iniu-
felst þar i allt sérstaklegt og smávegis, sem of langt yrði hér upp a'ð'
telja og óþarfi að nefna.
Benedikt Sveinbj. Gröndal
i Nokkrum greinum um skdldskap■