Eimreiðin - 01.10.1957, Qupperneq 45

GUNNAR BR. SIGMUNDSSON KVEÐUR BÆINN
277
katli, sem stendur á hringjunum. Þetta er að öllum líkindum
í síðasta skiptið, sem Anna vakir við vinnu sína í þessu eldhúsi,
síðasta kvöldið, sem hún heyrir kolaeldinn snarka í þessari elda-
vél. Ef til vill er rafmagnseldavél í því eldhúsi, sem bíður
hennar fyrir sunnan. Hún hefur ekkert um það spurt. Hana
varðar ekki meira um sín eigin forlög heldur en annarra. Hún
þvær þvott, þiljur og gólf, eldar mat, prjónar og heklar, yrðir
ekki á neinn að fyrra bragði og svarar fáu, sé á hana yrt. Eng-
inn hefur sagt henni, að hún ætti fyrir höndum að flytja úr
þessu húsi, yfirgefa byggðarlagið, sem hún hefur dvalið í frá
barnæsku, og setjast að í umhverfi, sem hún þekkir aðeins af
afspurn. Enginn hefur spurt hana, hvort hún kvíði þessum
skiptum, álits hennar hefur ekki verið leitað, fremur en álits
gömlu og fornfálegu húsmunanna, sem liggja sundurlimaðir
°g strigavafðir inni í svefnherbergi og bíða brottfarar. Hún
hefur hlerað, að húskofinn sé þegar seldur til niðurrifs, en
samt hefur hún sápuþvegið hann í hólf og gólf. Og nú hefur
hún búið allri fjölskyldunni eina flatsæng á eldhúsgólfinu,
breitt hvítu, hekluðu teppin yfir sængurnar, og setzt að því
búnu við eldavélina með prjóna sína. Snarkið í kolunum er
eitta hljóðið, sem rýfur þögnina, því rotturnar, sem búa á milli
þils og veggjar, eru kvöldsvæfar og fyrir löngu gengnar til
náða. Hún starir dimmurn augum út í bláinn, og magrar, lang-
fingraðar hendur hennar bæra prjónana svo ótt, að vart má
auga á festa.
brusk og mannamál heyrist úti fyrir. Skurhurðin er opnuð.
^era má að húsbóndinn sé þar á ferð. Eða dæturnar. Rott-
Urnar, sem búa milli þils og veggjar, rumska við þruskið, ýlfra
°§ taka til fótanna, en húsmóðirin situr kyrr á stól sínum við
eldavélina og prjónar.
Húsbóndinn og gestur hans, Mangi mehe, ganga inn í eld-
htisið. Mangi býður gott kvöld.
>>Hvar á maður eiginlega að bjóða sjálfum sér og gestum
S|i'um til sætis á þessu heimili?“ spyr Gunnar Br. Sigmundsson.
Kona hans svarar engu og heldur áfram að prjona.
Ounnar opnar svefnherbergisdyrnar.
»Við getum verið hérna inni, Magnús. Við getum tyllt okk-
Ur á kassana. Kunnugum er bezt að bjóða, og sýnir þú það