Eimreiðin - 01.10.1957, Qupperneq 51

GUNNAR BR. SIGMUNDSSON KVEÐUR BÆINN
283
son, værir kunningi minn, og að ég hefði hjálpað þér að fela
síldarkvartelið, sem þú ...
„Nei, nú lýgurðu.“
Gunnar Br. Sigmundsson gat ekki að sér gert að brosa.
Hann var í sókn eins og fyrri daginn.
.,Nei, Magnús Magnússon, ég lýg því ekki. En ekki situr á
mér að reiðast þér, þótt þú haldir mig ljúga, því sjálfur ætlaði
eg ekki að trúa mínum eigin eyrum, þegar þeir sögðu mér,
að þú hefðir stolið kvartelinu. Ég tók það til geymslu fyrir þig
1 þeirri góðu trú, að það væri fengið eins og þú sagðir þá. En
Þeir tilnefndu . . . jæja, nóg um það. Við vorum að tala um
hreyfinguna. Nei, hún kemur mér ekki í klandur. Ég var
oefnilega r1161® og ekki með. Og ég var nógu hygginn til þess
að skilja hvergi eftir nafnið mitt á pappírum hennar. Raunar
^run það hafa staðið á einu skjali, en það sama skjal hvarf,
Biorguninn, sem brezki herinxr steig liér á land. Þeir sjá fæstir
Vl® Gunnsa garminum.“
„Það segirðu satt. Þú ert þrælklár.“ Rómur Manga rnehe
,ler að vísu vitni um, að þetta væri sagt af sannfæringu, en oft
,lefur Gunnar heyrt hann segja þetta nreð meiri aðdáuir.
"Þrælklár ... En við hvað á ég að hjálpa þér. Þú getur allt
sjálfur.“
»Nú kemur leyndarmálið. Hinn óttalegi leyndardómur. Ég
niundi láta þig sverja, ef ég héldi, að þú bærir minnsta snefil
af virðixrgu fyrir heilögunr athöfnum."
Gunirar sýpur á og horfir síðaxr eirir um stund á Maxrga.
»Eg er írefnilega þýzkur irjósirari.“
Mangi rekur upp stór augu. Glápir á Gunnar Br. Sigmunds-
's°u, eins og hann hafi aldrei séð hann fyrr. Svo skellir hann í
Sl§ úr bollanunr.
”^ú • . . Hvert þó í logandi! Þá . . . þá drepa þeir þig,
Hunnsi.“
Gunnar Br. Siomundsson brosir. Hann lrefur unnið sigur.
Tt Ö
°num er hvorki farið að förlast að ímyndunarafli né frá-
sagnarlist. Nú er um að gera að fylgja sigrinum fast eftir.
»Já, auðvitað verð ég drepinn, ef þetta kemst upp. Og svo
§etur auðvitað farið. Það er ekki lreiglum eða heimskingjum