Eimreiðin - 01.10.1957, Blaðsíða 68

Erlendiar bókafreánir
ENGLAND:
Skáldið T. S. Eliot, sem fæddur
er í Bandaríkjunum árið 1888, en
fluttist til Englands og gerðist
brezkur þegn árið 1927, hefur án
efa haft meiri áhrif á hina ungu
og upprennandi skáldakynslóð, sem
á enska tungu orti, en nokkurt
annað núlifandi skáld í hinum
enskumælandi bókmenntaheimi.
Hann er nú nærri sjötugur, og
áhrifa hans á ungu skáldin gætir
nú ekki eins mikið og áður. Þeim
þykir hann hafa mýkzt um of í
skapi og skoðunum, eftir því sem
ellin hefur færzt yfir hann, en
þeim mun meiri hylli virðist hann
njóta meðal hinna almennu les-
enda sinna.
Fyrir tæpum þremur mánuðum
kom út í Bretlandi síðasta bók
Eliots, en það er ekki ljóðabók,
heldur safn hugana — en svo nefndi
Guðmundur heitinn Einnbogason
þá tegund ritgerða, sem á ensku
ganga undir nafninu essays — er
Eliot nefnir On Poetry And Poets
(Um Ijóðskáld og Ijóðagerð). Þess-
ar huganir voru upphaflega ritað-
ar sem fyrirlestrar, er Eliot hélt
um þetta efni, ýmist í brezka út-
varpið eða við önnur tækifæri.
Bók þessi hefur hlotið mjög góð-
ar viðtökur þeirra, sem fvlgjast með
enskri ljóðagerð, og gagnrýnend-
ur liafa skrifað vinsamlega um
hana. Einn þeirra segir, að bókin
sé hin merkilegasta ... og þá ekki
sízt fyrir það, hve sumir kaflar
hennar veita lesandanum góða inn-
sýn í verk Eliots sjálfs og skoðanir
hans á efni hennar. Auk þess sé
hún mjög skemmtileg og létt af-
lestrar, sem kannski megi m. a.
rekja til þess, að huganirnar séu
í upphafi ritaðar sem fyrirlestrar.
Eins og titill bókarinnar gefur
til kynna, skiptist efni hennar í
tvo meginkafla. í hinum fyrri ræð-
ir Eliot ýmis almenn efni, sem
varða ljóðagerð, svo sem „Þjóðfé-
lagslegt gildi ljóðagerðar" og „Hvað
er minni háttar skáldskapur?" Þá
ræðir hann um leikritagerð og
ljóðagerð, og ein huganin er nefnd
„Á landamærum gagnrýninnar",
en þar ræðir hann sum af eigin
verkum sínum og kryfur þau held-
ur óvægilega til mergjar. Er það
haft fyrir satt, að þeir, sem litiS
hafa upp til skáldskapar Eliots nieS
hvað mestri andagt og bókstafstru,
muni reka upp stór augu við þenn-
an lestur og jafnvel finnast, að
hann hafi launað fylgispektina illa-
Síðari hluti bókarinnar fjallar
um verk ýmissa af merkustu skáld-
jöfrum fortíðarinnar, svo sern
Miltons, Dantes, Goethes, Virgils,
Sir John Davies, Byrons og Kipl'
ings. Hlýtur það að vera hið mesta
ævintýri að lesa þessa bók og kynn-
ast skoðunum T. S. Eliots á þv*
efni, sem hann tekur sér fyrir hend-
ur að ræða í hugunum sínum, þvl
enginn getur efazt um hæfni hans