Eimreiðin - 01.10.1957, Qupperneq 74

306
EIMREIÐIN
lega um sögu og menningu Akra-
ness að fornu og nýju.
Nú hefur Ólafur skrifað stóra
bók og gefið út á sinn kostnað. Er
það fyrsta bindið af sögu Akraness,
en bindin munu verða firnm.
I fyrri hluta er sögð saga byggð-
arinnar á Skipaskaga, gerð grein
fyrir bújörðum og búendum, eftir
Jtví sem heimildir eru fyrir liendi.
Er þarna saman kominn mikill
fróðleikur, frásögnin öll liin athygl-
isverðasta og oft skemmtileg. í
Jtessum hluta er fjöldi mynda af
fólki, bæjum og liúsum.
Síðari hluti bindisins fjallar um
útveginn á Skipaskaga, og tekur sá
hluti yfir 300 af hinum 500 síðum
bókarinnar. Er Jtar sögð saga út-
gerðarinnar frá fyrstu tímum og
víða komið við, frá mörgu skýrt,
sem vekur umhugsun tii saman-
burðar og atliugunar á Jtjóðarhög-
urn almennt, birtar skrár og skýrsl-
ur, reikningar og gömul byggingar-
bréf, formannavísur, kvæði og bæn-
ir, en öllu svo í hóf stillt, að Jtað
er forvitnilegt, en ekki jireytandi.
Þá er og í þessum hluta fjöldi
mynda af mönnum, af Akranesi á
ýmsum tímum, af tækjum og beitu-
skeljum, bátum, skútum, vélskip-
um, vinnubrögðum og vinnustöðv-
um.
Er þetta ekki aðeins merkilegt
heimildarrit, heldur og skemmti-
legt öllum [jeiin, sent hafa áhuga
fyrir persónusögu og þróun ís
lenzkra efnahags- og atvinnumála,
og sem heild mun ritverkið verða
hið fróðlegasta og viðamesta, sem
nokkur íslenzk byggð hefur eignazt
um fortíð sína og nútíð.
Guðm. Gíslason Hagalín.
Elinborg Ldrusdóttir: FORSPÁR
OG FYRIRBÆRI. - Norðri.
Reykjavik 1957.
Elinborg Lárusdóttir hefur áður
skrifað bækur um menn, sem gædd-
ir eru dulargáfum. Árið 1946 kom
út eftir hana bók um miðilinn
Andrés Böðvarsson, og tvær bækur
hefur liún ritað um Hafstein
Björnsson. Nýjasta bók hennar
fjallar um frú Kristínu Kristjáns-
son, sem er borgfirzk að ætt og
uppruna, en bjó lengi í Ameríku
og dvelur þar nú.
Sumum finnst það ekki virðingu
sinni samboðið að láta í ljós, að
þeir gefi verulegan gaum að dul-
rænum fyrirbrigðum, en engan hef
ég ennþá fyrir liitt, sem ekki sé þó
meira og minna fíkinn í að heyra
frá J)citn sagt. Eðlilegur áhugi fyr‘
ir því, sem vera kynni dulið 1
kringum okkur og jafnvel hafa
áhrif á gerðir okkar og örlög, spyr
ekki að, hvað [ryki „fínt“, heldui'
segir til sín litlu síður en hungur
og þorsti. En fordild og sýndar-
mennska standa samt mjög í vcfi1
fyrir því, að dulræn efni séu tekin
þeim tökum, sem vert væri.
Elinborg Lárusdóttir hefur tek-
ið sér fyrir hendur að safna sog-
um um dulargáfur frú Kristínar
og hefur margar að segja af eigi’1
kynnum við Iíristínu. Er sönnun-
argildi margra þessara sagna þaIin'
ig farið, að flestir ofvitringarnir
niunu viðurkenna, að þeir standi
ráðalausir um andmæli, nema þeir
vilji gera vitnisburði hinna gagn
merkustu rnanna með öllu ómerka.
beinlínis segja upp í opið geö
á þeim: Þið ljúgið þessu! • • • .
Frú Elinborg liefur af mik> 1
elju safnað efni í þessa bók, skipu