Eimreiðin - 01.09.1963, Qupperneq 80

264
EIMREIÐIN
fremur líiið og heí'ði mátt ætla, að
ráðherra byggi í stærra húsi, en
það stóð kippkorn frá breiðstræti,
þar sent ntikil og íögur tré voru
beggja vegna við aðalbrautina, og
þarna var eins kyrrlátt og komið
væri á afskekktan stað uppi í sveit.
Það var bjölluhnappur öðru meg-
in við hurðina, en á henni miðri
var eirhringur, og af gamalli venju
frá írlandi, þar sent dyrabjöllur
eru hvergi úti í sveitunum, notaði
ég eirhringinn til þess að knýja
dyra.
Dyrnar opnuðust að kalla þegar.
Dökkhærð stúlka með sæblá augu
stóð í dyragættinni og hló. Ég
sagði til nafns míns og hún skipti
litum og útskýrði fyrir mér í fáum
orðum hvers vegna hún kom hlæj-
andi til dyra.
— Það er vegna Jiess, að ég hef
aldrei \itað neinn knýja dyra með
þessu móti fyrr.
— Ég er sveitapiltur og hef aldrei
getað vanist dyrabjöllum. Og hvað-
an eruð þér?
— Frá Skotlandi. Ég hef ekki
verið hér nema síðan í vor. Komið
inn og verið velkominn. Ungfrú
Kaðlín1) (Cathleen) bíður eftir yð-
ur. —
Herbergið var viðkunnanlegt,
búið húsgögnum frá Nýja Eng-
landi, og stúlkan sem sat þarna og
hafði verið að blaða í myndabók
stóð upp og brosti hlýlega.
— Herra O’Shane .... ungfrú
Kaðlín, sagði skozka stúlkan og
bætti við efLÍr andartaks þögn:
1) Kaðlínar-nafnið mun liafa verið
til hér á landnámsöld.
— Brauðsnúðarnir eru brennhext-
ir út úr ofninum og má ég nú ekki
koma með tevatnið?
- Jú, þakka þér fyrir, Sheila.
Kaðlín benti mér að fá mér sasti-
— Ég vona, að yður bragðist
brauðsnúðar eins og þeir eru bún-
ir til í Skotlandi, herra O’Shane.
Móðir ntín hringdi áðan, — henni
seinkar dálítið.
Kaðlín var ljómandi falleg
stúlka, augun grá, en virtust dáht-
ið bláleit, þar sem hún stóð nú 1
birtunni frá glugganum. Það val
einkennileg tilfinning, sem náði
tökum á mér. Mér fannst, að eg
liefði séð þessa stúlku fyrr, en fa^'
ir hennar hafði aldrei sýnt meI
mynd af henni. Jolin þurfti ekki
að bera á sér myndir af fjölskyló11
sinni. tlún virtist öll ávallt þar sel11
liann var, og einkum þegar hann
sat klæddur gamla jakkanum sínun1
úr skozku ullarefni, og tottaði pJP
nna sína — á bökkum Genfarvatns-
Eg minntist allt í einu þess> _
hann sagði mér, að yngsta dóttu
hans héti Kaðlín.
— Hún var nokkuð seint a ieli
inni, sagði hann, — hún koin 1111
árum á eftir hinum. ^
Og svo var hann Jxögull andart*1
og bætti við: ...
— Eins og ljóð, sem ég ha 1
gleymt að yrkja, Jiegar ég var l|U.-
ur-
Mér fannst [ictta fallega sagb
nú, að J:>essi orð lýstu henni 'e^
Hún minnti á ljóð, sem birta
reynslúnnar endurspeglast Ira,
og ekki er ótítt um börn, serrl ” .
seint á ferðinni". Hún minnti n1^
á morgunbláma himinsins )