Eimreiðin - 01.09.1963, Blaðsíða 85

EIMREIÐIN
269
er hún horfði á tarfinn liggjandi í
hlóðpolli á lestarbotninum. Ég
varð þess allt í einu var, að titr-
andi hönd hennar hvíldi í minni,
°g snertingin hafði sömu áhrif á
'ntg og þegar tónar eru dánir, en
strengir enn veikt titrandi, og
sRtndum dreymir mig um þetta, og
pegar ég vakna líður mér eins og
lönd mín hafi verið snortin á ný
að ég heyri óm af brimgný við
klettótta strönd.
— Og það var komið við á Inis-
'niaan, mið-eyjunni, en það varð
C kl 'ninnisstætt, og loks var siglt
11111 'hkina og að bryggjunni í Ki 1-
'°n<in á Inishmore-eyju,
Og hérna gat að líta hina veður-
niðu, sterklegu menn Aranseyja,
kla:dda
sem
ar
á fóturn, úr
húðum, enda voru
peysum úr olíuborinni ull,
voru hvorki þvegnar eða litað-
’ °g þetta voru flíkur, sem dugðu
Rernig sem viðraði, en mér varð
■ arsýnt á fótabúnað jneirr a, en þeir
hofðu kúskinnsskó
°fökuðum
^oiiur alla vega litir, rauðir, svart-
°g skjöldóttir, og mér fannst
eCSsl litríki fótabúnaður til prýðis,
Pelr gengu dálítið þunglamalega
s,einhellunum á bryggjunni.
Ur ^ hryggjunni var höfðingleg-
gr.- 'n:lður> hár vexti, með silfur-
maU ,hár, og hann horfði hvasst á
kof' •^ar e^ Relck á land, og hann
h; m.llf min °g heilsaði mér með
K'Olahancfl- há kom hann auga á
Rat ]lnU heilsaði henni líka, og
o þess að hann hefði hestvagn
hýlP*'1 ehlð henni til litla bónda-
Sap,.Si.ns’ sem h'ski málarinn hafði
h.-f, nenni krá, og að þar mundi
U Seta fengið gistingu.
— Og þá spurði hann mig, livað
ég hygðist fyrir, og ég sagði, að ég
hefði engin áforrn á prjónunum,
en ég hefði heyrt, að það væri lítið
gistihús einhvers staðar í Kilron-
an þorpi.
Hann horfði á mig svo fast og
lengi, að roði mun hafa hlaupið í
kinnar mér, og hann sagði:
— Þú getur ekki búið liérna í
kvosinni. Þú þarft á því að halda
að geta horft til hafs og fjalla — ég
sé þrána í augum þínum. Þú skalt
búa í Hvíta húsinu í Coolach, hátt
uppi, en þar er kóróna eyjunnar.
Og svo sneri hann sér að Kað-
línu og sagði:
— Þessi piltur, máttu trúa, get-
ur lesið ljóð úr línum fjarlægra
fjalla.
Og allt í einu sneri hann sér aft-
ur að mér og sagði:
— Hvað heitirðu?
— Patrekur.
- Og þú?
— Kaðlín.
— Þið skrökvið bæði og ég held,
að þið séuð nýlega heitbundin —
kannski í brullaupsferð?
— Við hittumst ekki fyrr en á
skipinu, sagði Kaðlín.
— Hverju skiptir það? Það má
vera, að þið hafið hitzt endur fyr-
ir lcingu, þótt þið munið ekki hve
langt er síðan eða hvar það var.
Ég þagnaði sem snöggvast og
hélt svo áfram frásögninni.
— Þannig kynntumst við Kor-
máki — Con Cormac — á bryggj-
unni í Inishmore. Hlustarðu á
sögu mína?
— Já, sagði Kaðlín. En þú ert
ekki að segja mér einni söguna.