Eimreiðin - 01.09.1963, Qupperneq 87

EIMREIÐIN
271
SVaf í litlu lierbergi yfir eldhúsinu,
°g i því vottaði fyrir angan af
renndum mó, því mó var brennt
1 hlóðum þar niðri, og ég svaf á
hálmdýnu og þó andlit rnitt og
lendur úr þvottafati úr kínversku
postullíni, en ég baðaði mig í sjón-
um. Yfir hlóðunum í eldhúsinu
'°ru pottar til brauðbaksturs og til
pess að steikja í kindakjöt eða sjóða
1 fiskinn, sem veiddist á miðunum
eyjuna. Og það var svipað hjá
‘iðlínu niðri í Kilmoney, en hún
. d ði ekki eins gott útsýni út á sjó-
'nn i áttina til bláfjallanna í
^°nnemara, svo að hún kom á
Vo din, og sat hjá mér, og mig
! reymdi um að geta látið hugs-
011 nrínar í ljós í ljóði um liana
j MnyÍUna og Connemara, og hún
sý 1 °rð á því, hvort nokkur væri
kv° listfengur, ag hann gætj látið
v° dbjarmann yfir Connemara
Jnta sín á léreftinu.
p- 1111 i^rði írsk orð af Molly og
éff' faðÍ hennl við húsverkin, en
<)r n sjó með piltunum, og
ha '! a® roa currach, og einnig að
tigy'j.3’ ?Vo að háturinn héldist stöð-
kvöiHj^, haföldunum, og fyrsta
hen hom e§ heim með blóðrisa
br ’|C e£ félck s*SS 1 lófana, en
ara 1 Var eg orðinn allleikinn ræð-
hak-M ^a^hn var húin að læra að
gulPð raUð str°hha og hnoða
spj’ fmj°r °g enda líka að
h°m ]d,a lohh’ ^g a hverjum degi
enn ^.Un t*1 rnín, meðan grasið var
°g h 0f^V0U a graimr steinunum,
kúna°r ð' a mig’ er éS mjólkaði
aði ennar Molly, og fólkið tal-
kal]a^ °hhur sín í milli á írsku og
1 okkur unglingana, sem
strax hefðu orðið þarna hagvanir.
— Og þannig liðu dagarnir einn
af öðrum og sólin skein og við Kað-
lín fórum í sjó, og á kvöldin geng-
um við að virkinu gamla á Dun
Angusfjalli, og hlustuðum á úthafs-
öklurnar skella á hvítu berginu, og
það hljómaði stundum, eins og
barið væri á skildi, hundrað metr-
um neðan virkisrústanna.
— Og svo var það dag nokkurn,
að Kaðlín fékk skeyti tim, að móð-
ir hennar væri væntanleg til
Evrópu, og hún varð að fara aft-
ur til Flórenz.
— Og morguninn eftir kom hún
til mín og mjólkaði sjálf kúna
hennar Molly. I>að var hún búin
að gera nokkrum sinnum og þá
söng hún gamlan, írskan söng, til
þess að kýrin seldi betur, en í þetta
skipti söng Kaðlín ekki.
Og svo kom Kormákur með
Grána sinn og vagninn, og Kaðlín
hafði meðferðis í böggli kökur,
sem hún hafði bakað á glóð, og
hún var með skýluklút, sem Molly
hafði gefið henni, og þegar þær
kvöddust fór Molly að gráta.
Rétt áður en skipið lagði af stað,
þegar við stóðum á bryggjunni,
sagði Molly mér, að hún ætlaði
aldrei að segja neinum frá eyjunni,
og ég vissi, að hún mundi ekki gera
Jtað. Og ég komst að Jrví síðar, að
ég gæti ekki ort eða skrifað um
eyjuna, Jrví að ég vildi varðveita
leyndarmál hennar með Jrögn
minni.
Og þarna stóðum við Jrá á skiln-
aðarstundinni, eftir allan Jrennan
tíma, og vissurn ekki einu sinni
hvorl um annars réttu nöfn, og