Eimreiðin - 01.09.1965, Blaðsíða 71

EIMREIÐIN
267
svo vígða mold í munninn maður fengi sá
°g maðkurinn í moldu mætti éta ná.
I’ótt leitað væri lengi að líki dáins manns
þeir náðu hvorki í náinn né í sálu hans.
En það sem innri augum minn eigin hugur sá
það vildi ég síður segja og sagði engum frá.
En menn, sem vildu molda hann þeir máttu vita það,
að miklu fegri og friðsælli hann fann sér sjálfur stað.
Og fossinn spjó og spýtti nú spjátrungslega um tönn,
°g áin sæl og sætkennd hún sagðist vera í önn.
Hún þurfti að færa fólki fjör í mat og drykk
°g segja Ægi sögu um sjómanns efsta grikk.
Svo supum við þá seyðið af sjómanns rotna ná
eins og af gömlum afglöpum áum vorum frá.