Eimreiðin - 01.05.1969, Síða 77

UMRÆÐUEFNl RITHÖFUNDAÞINGS
147
um er aukaatriði. Sömu röksemdir liggja því til grundvallar, að Rík-
isútvarpið margfaldi fjárframlög til kaupa á bókmenntaefni — og
þeim mun sterkari rök þó, sem það efni kæmi allt til flutnings í út-
varpi eða sjónvarpi, en hlutur sinfóníuhljómsveitar í dagskránni
hlýtur jafnan að vera fremur smávaxinn miðað við kostnað.
Mjög æskilegt væri að koma á laggir bókmenntaráði með full-
trúum frá útvarpi, sjónvarpi og Rithöfundasambandinu, sem hefði
það hlutverk að fylgjast með og leggja á ráð um hlutdeild bók-
mennta í dagskrá útvarps og sjónvarps.
Engu væri spillt, þótt farið yrði að þessum ráðum í reynsluskyni,
t. d. um tveggja ára skeið og kannað, hvort þau gæfust betur eða
verr en stefnan, sem fylgt hefur verið við síhrakandi orðstír.
5.
Höfundamiðstöð Rithöfundasambands íslands.
í september 1967 opnuðu nokkrir sænskir rithöfundar skrifstofu,
sem þeir kölluðu Författercentrum, en á íslenzku mætti heita
Höfundamiðstöð. Hlutverk hennar er að vera tengiliður milli rit-
höfunda og almennings: til hennar geta félög og stofnanir snúið sér,
ef þau hafa áhuga á að fá rithöfunda til að lesa upp á fundum eða
öðrum samkomum, menn til að hefja umræður um bókmennta-
leg efni o. s. frv. Skrifstofan undirbýr dagskrár, sem hún hefur á
boðstólum, gefur út örsmá ljóðakver, sem seld eru við vægu verði
á mannfundum, gerir út sumarleiðangra, líkt og þegar hér er farið
með list um landið.
Það var eins og við manninn mælt. Skrifstofan fékk strax ærið
verk að vinna. Stjórnvöld ríkis og borgar létu ekki upp á sig standa
Þau buðust til að greiða skrifstofukostnað og laun skrifstofustúlku
af fé sem ætlað er til vinnumiðlunar. Nú er Höfundamiðstöðin
rekin undir yfirumsjón sænska rithöfundasambandsins (FLYCO)
og gengur prýðilega.
Rithöfundasamband íslands hefur mikinn áhuga á að koma á
stofn slíkri höfundamiðstöð, en skortir til þess fjármagn enn sem
komið er. íslenzka ríkið hefur um skeið gengist fyrir lítilsháttar
bókmenntakynningu í skólum. En hún hefur verið of óskipuleg og
án tengsla við bókmenntafræðslu skólanna. Ekkert væri eðlilegra
en að heimsóknir höfunda í skólana væru fastir liðir í móðurmáls-
fræðslu framhaldsskólanna að minnsta kosti, og mætti tengja þær