Eimreiðin - 01.05.1969, Page 81

GKF.TT1R ÁSMUXDSSON
151
Annar húskarl: (Kemur inn fasmik-
ill). Eg segi mikil tíðindi og ill.
Grettir Ásmundarson hefur veg-
ið þá bræður alla, Björn, Gunn-
ar og Hjaranda.
Sveinn jarl: (Sprettur upp). Heyr
fyrn mikil. Hefir Mörlandinn
vegið tvo hirðmenn mína auk
Björns bróður þeirra. Slíkt er
dauðasök.
Þorkell: Hér hefir nú ræzt hinn
versti draumur, en þó er þetta
ekki með öllu fyrr fram komið
en von var að, svo mjög sem
Grettir var til þreyttur vandræð-
anna.
Grettir: (Kemur inn, snýr sér að
Sveini). Yður mun Sveinn jarl
þegar kunn tíðindin. Átti eg
hendur mínar að verja gagnvart
hirðmönnum yðar.
Sveinn jarl: Það var illa, að þú
varst ekki drepinn. Muntu enn
verða margra manna bani, ef
þú lifir. Vil eg Þorkell bóndi, að
Grettir sé þegar hengdur.
Þorfinnur: Þar sem eg er góðu
heilli hér kominn vil eg bjóða
ætt og sæmd fyrir víg þessi. Skul-
uð þér einir um gera, ef maður-
inn fær grið.
Sveinn jarl: Eigi tjáir fyrir þig Þor-
finnur að biðja sætta fyrir Gretti.
Vil eg eigi leiða svo inn rangindi
í landið að taka bætur fyrir slíkt
óhæfuverk.
Þorkell: Vant er mér um við Gretti,
er hann hér í gestagriðum og
auk þess nú losað oss við hinn
versta vágest. Þó er mér skylt að
mæla eftir frændur mína.
Þorfinnur: (Við Svein). Bjóða vil
eg ykkur. Þorkatli gripi þá og
góss, er eg má og þér viljið á
kjósa Gretti til sátta. Megið þér
sjá herra, að betra er að gefa
einum manni grið og ráða fé-
sektum og haf mætra manna
þökk fyrir en brjótast á móti
sæmd sinni og hætta á hvort þér
náið manninum.
Sveinn jarl: Vel fer þér Þorfinnur
bóndi, sést jafnan, að þú ert
drengur góður. En þó nenni eg
eigi að brjóta svo landslög að
gefa grið þeim, sem ólífismaður
er. Munum vér hér alla jafndýra
um gera. Skulum við hafa líf
Grettis hvað sem kostar þegar
við komumst við. Þó viljum við
eigi brjóta húsfrið hér, en ekki
munum við hér lengur dveljast
við slík málalok. (Jarl snarast út
og menn hans.)
Þorkell: Reiður var nú Sveinn jarl
og er hverjum manni ofurefli að
etja kapp við hann. Eða hvað
hyggur þú til ráða Þorfinnur?
Þorfinnur: Það hygg eg nú eitt til
úrræðis að leita á fund Ólafs
konungs og freista þess, að hann
taki við Gretti. Er engum fært
að halda hann í óþökk jarls,
nema konungi einum.
Grettir: Svo segir mér hugur um,
að ekki muni allskostar giftusam-
lega tiltakast með okkur kon-
ungi. Er mér lítt sýnt um að
leggja sjálfræði mitt til fullrar
þjónustu við svo ríklátan höfð-
ingja, og óreynt hversu hann vill
rækja frændsemi við mig. En að
þessu ráði mun þó hverfa verða.
Tjaldið.