Eimreiðin - 01.09.1971, Side 32

Meistarinn
Smásaga
Eftir
Þorstein Antonsson
Svo fór sem við hafði verið bú-
ist, Gunna varð ólétt eftir Stenka
í Vör. Hafði Stenki farið nm
glugga hjá Gunnu þegar barnið
kom undir eða hafði Gunna skot-
ist yfir til Stenka, um það voru
skæðar tungur ekki sammála. Mik-
ið var d'eilt rætt og rabbað, fuppl-
að hummað og fuðrað, jagast blaðr-
að og þvaðrað, gambrað nartað og
smjattað á þessu máli í henni Gal-
vaskravík þá dagana. En svo voru
enn aðrir sem töldu að þau hefðu
allt eins getað farið uppí fjall.
„Hefði, já, en það er 'ekki þar
með sagt að þau hafi gert það,“
sagði fólkið.
„Ekki getið þið frekar sannað
ykkar tilgátur," svöruðu hinir gal-
vaskir.
„Nei,“ sagði fólkið. Svo ræddi
það málið af tvíelfdum ákafa til
að leiða að því sönnur.
„En náttúrlega" — sagði einn
ntaður í hópnum — ,,er engin leið
að vita vissu sína í málinu nema
spyrja annaðhvort þeirra Stenka
eða Gunnu."
„Nema hvað,“ sagði kerling ein.
„Sérdeilis," sagði önnur.
„Ætli ekki það,“ sagði karl einn.
„Gádeamús ígitúr," sagði annar.
„Þetta fann ég á mér,“ sagði
sami maður og fyrr hafði talað.
Hann hafði komið að vestan og
farið austur. I haust mundi hann
fara að austan vestur aftur.
„Það er nú svo,“ sagði kerling.
„That is now that,“ sagði karl.
Hann hafði búið í vesturheimi um
tíma. Bölvaður vaðall af kerling-
um er hér annars, liugsaði hann.
„Er verið að ræða bommsögu,"
sagði unglingur einn sem hafði ver-
ið fyrir sunnan.
„Þegið þú, Epla-Mangi,“ sagði þá
ein kerling. En Magnús þessi mun
hafa orðið fyrstur manna til }:>ess
að koma með epli þar í fjörð.
Fólkið var að breiða fisk í sól-
skininu. Stakkstæðið var rétt upp
af flæðarmálinu. Sólin leiftraði á
bláum firðinum. Snjó liafði tekið
úr bröttum fjallshlíðunum, enn
voru þó hvítar h'ettur á fjallatopp-
unum og sló á þær bliku í morgun-
sólinni. Kerlingarnar bogruðu við
fiskdreifinguna, dökkklæddar og