Tímarit lögfræðinga - 01.08.1983, Qupperneq 54

nefndar og skipan hennar fyrr og nú. Að lokum varpaði hann fram þeirri spurn-
ingu hver hefði orðið niðurstaðan í umræðu undanfarinna ára um refsingar
almennt. Taldi hann að umræðan hefði til iitilla breytinga leitt. Hjá refsingum
yrði ekki komist og ekki hefði verið bent á nein önnur úrræði í staðinn eða
annað form refsinga en hér tíðkaðist. Fullnusta refsinga hér á landi væri mann-
úðleg, sagði Ármann, og því gætu menn sætt sig við hana.
Urðu almennar umræður að loknu máli Ármanns og tóku margir til máls.
Eiginleg aðalfundarstörf fóru fram árdegis föstudaginn 26. nóvember. For-
maður dr. Ármann Snævarr flutti skýrslu stjórnar um starfsemina undanfarið ár.
Fram kom m.a. að haldinn hefði verið einn almennur félagsfundur og 5. júní í
vor hefði félagið gengist fyrir málþingi í Borgarnesi um lögin um meðferð op-
inþerra mála og tímabærar breytingar á þeim. Voru þar haldin fimm framsögu-
erindi og urðu fjörugar umræður um þau. Þátttakendur voru 36 talsins og var
ráðstefnan ánægjuleg og árangur góður. i þessu sambandi vék formaður að
endurmenntunarmálum dómara og skýrði frá hugmyndum stjórnarinnar um
samfellt fyrirlestrahald á næsta ári um málefni, sem ofarlega væru á baugi. í
framhaldi af þessu ræddi Ármann um heimsóknir dómara til útlanda, en þær
væru vissulega einn þáttur í endurmenntunarmálunum.
Skýrsla formanns var mjög ítarleg, en útdráttur hennar lá frammi fjölritaður
á fundinum.
Eftir hádegið flutti Magnús Thoroddsen hæstaréttardómari erindi um þau
ákvæði stjórnarskrárinnar sem varða dómara. í upphafi máls síns vék Magnús
að endurskoðun stjórnarskrárinnar sem nú stæði yfir. Hann gat þess, að yfir-
leitt væru fá ákvæði um dómsvaldið í stjórnarskrám ríkja. Taldi hann til bóta
að slík ákvæði væru ítarlegri. Ræddi hann síðan um skilgreiningu hugtaksins
dómstóll og taldi nauðsyn bera til, að skilgreining þess væri í stjórnarskrá. Þá
fjallaði hann um réttarstöðu dómara, verksvið dómstóla og málsmeðferð fyrir
þeim og vék að 6. grein Mannréttindasáttmála Evrópu í því sambandi. Magnús
taldi, að í stjórnarskrá skyldi tryggja viss lágmarksréttindi sökuðum mönnum
til handa, svo sem að þeir fengju strax að vita hvaða sökum þeir væru bornir
og gæfist kostur á að koma að vörnum og afla gagna í því skyni. Magnús rakti
nokkur mál, þar sem reynt hefði á 6. gr. mannréttindasáttmálans og fjallaði
síðan um stjórnarskrárákvæðin um persónufrelsi, sem hann taldi nátengd á-
kvæðunum um dómstóla.
Að loknu erindi Magnúsar urðu almennar umræður og tóku margir félags-
menn þátt í þeim.
Aðalfundinn sóttu 62 félagsmenn hvaðanæva af landinu, og ræddu þeir ýmis
hagsmuna- og sérmál dómarastéttarinnar.
Dr. Ármann Snævarr hæstaréttardómari var endurkjörinn formaður. Aðrir í
stjórn eru Rúnar Guðjónsson sýslumaður, varaformaður, Ólafur Stefán Sigurðs-
son héraðsdómari, ritari, Jóhannes Árnason sýslumaður, gjaldkeri, og Jón
Abraham Ólafsson sakadómari, meðstjórnandi.
Ólafur St. Sigurðsson
48