Tímarit lögfræðinga - 01.12.1984, Síða 6

BÁRÐURJAKOBSSON
Bárður Jónas Jakobsson hrl. lést á Borgar-
spítalanum 21. júní 1984 eftir stranga sjúkdóms-
legu. Það var krabbamein, sem dró hann til
dauða á sjötugasta og öðru aldursári. Hann
var fæddur 29. mars 1913 í Bolungavík.
í lögfræðingatalinu 1976 rekur Bárður náms-
og starfsíeril sinn, nefnir konur sínar og getur
útgefinna ritverka fram að þeim tíma, en hann
var þá farinn að stunda ritstörf alfarið.
Hér er ekki öðru við að bæta en því, að Bárð-
ur stundaði ritstörf áfram eftir 1976, og af rit-
verkum eftir þann tlma má nefna sögu Skip-
stjóra- og stýrimannafélagsins Öldunnar. í
handritum átti Bárður margt og sumt að ég
held fullfrágengið, eins og sögu Skipstjórafé-
lagsins Bylgjunnar á ísafirði, um kynlíf í íslensk-
um fornbókmenntum, drög að sögu isafjarðarkaupstaðar, þætti úr útgerðarsögu
Vestfirðinga og eflaust sitthvað fleira.
Þar sem lögfræðingatalið er flestum þeim tiltækt, sem lesa þessi minningar-
orð, sýnist óþarft að endurtaka það, sem þar er rakið um útlínurnar í lífsferli
Bárðar, og vil ég heldur nota þessi fáu orð til þess að lýsa lífshlaupi hans frá
öðru sjónarhorni.
Það mætti skrifa langt mál um Bárð Jakobsson, því að hann var litríkur mað-
ur og átti fjölbreyttan lifsferil. Hann var sjómaður, netagerðarmaður, ritstjóri,
sýslufulltrúi, fréttaritari bæði blaða og útvarps, bókavörður, kennari, rak mál-
flutningsskrifstofur bæði á Akureyri og ísafirði (hdl. 1950 og hrl. 1966) og loks
rithöfundur.
En þótt ferllinn væri fjölbreyttur, var einkalífið þó fjölbreyttara.
Bárður fékk í arf mjög blandaða og ólíka kynfylgju frá foreldrum sínum,
Dórótheu Jónasdóttur, sem var af Skeggstaðaætt ( Húnaþingi, og Jakobi
Bárðarsyni af Hólsætt í Bolungavík. Svo segja þeir, sem til þessara ætta þekkja,
að þær séu mjög ólíkar, og til dæmis sé vart hægt að hugsa sér ólíkari menn
en föðurafa og móðurafa Bárðar, hann var líkur þeim báðum nokkuð og olli
það tvískinnungi í eðlisfari hans.
Bárður var 10 ára, þegar faðir hans fórst. Móðir hans barðist við að halda hjá
sér tveimur yngri bræðrum hans, þriggja og fjögurra ára, en Bárð varð hún að
láta frá sér að miklu leyti um hríð. Urðu unglingsárin honum ekki Ijúf fremur
en mörgum unglingi öðrum á þessum tíma, sem ekki gat dvalið í skjóli for-
eldranna.
180