Tímarit lögfræðinga - 01.12.1996, Qupperneq 41

með venjulegum hætti eftir starfsmönnum gæfi það aftur á móti til kynna að hann
væri að bæta við sig starfsmönnum. Aðstæður við ráðningu eða yfirtöku starfs-
manna væri því til þess fallið að hafa áhrif á heildarmat dómstóls í aðildarríki um
það hvort um aðilaskipti væri að ræða.
c. Tilskipanir um opinber innkaup
Spuming 3 laut að því hvort það hefði áhrif á beitingu tilskipunar 77/187/EBE í
aðstöðu sem þessari ef tilskipanir EB um opinber innkaup ættu við. í spumingu
Gulating lagmannsrett var vísað til tilskipana ráðsins 80/767/EBE og 88/295/EBE,
sem fjalla um opinber innkaup. Lögmaður fyirtækisins SC benti hins vegar á að
rétt væri að vísa til tilskipunar 90/531/EBE um reglur um innkaup stofnana sem
sinna vatnsveitu, orkuveitu, flutningum og fjarskiptum, sbr. síðar tilskipun
93/38/EBE um samræmingu reglna um innkaup stofnana sem annast vatnsveitu,
orkuveitu, flutninga og fjarskipti.53
EFTA-dómstóllinn tók fram að það kæmi ekki fram í gögnum málsins eins
og það lá fyrir hvort þær tilskipanir sem vísað var til ættu við í málinu. Dóm-
stóllinn leysti hins vegar almennt úr því álitaefni um túlkun tilskipunar
77/187/EBE sem fólst í spurningu norska dómstólsins og virðist í svari sínu
fallast á sjónarmið þau sem komið höfðu fram af hálfu bresku ríkisstjórnarinn-
ar, Eftirlitsstofnunar EFTA og framkvæmdastjórnar EB, að bæði samkvæmt
orðalagi tilskipunarinnar og tilgangi hennar væri gildissvið hennar almennt og
ekki takmarkað af tilskipunum á öðrum sviðum réttarins. EFTA-dómstóllinn
sagði, að ekkert væri fram komið í málinu sem leiddi til takmörkunar á beitingu
ákvæða tilskipunar 77/187/EBE.
d. Lífeyrisréttindi
Annað meginálitaefni sem leysa þurfti úr í málinu var skýring á 3. mgr.
3. gr. tilskipunar 77/187/EBE. Með spumingu 4 leitaði norski dómstóllinn eftir
leiðbeiningum um það hvemig túlka skyldi þetta undantekningarákvæði í til-
skipuninni, en skýring á norskum ákvæðum gat oltið á því hvernig tilskipunin
skyldi skýrð.
í 1. mgr. 3. gr. tilskipunarinnar er mælt fyrir um það að réttindi og skyldur vinnu-
veitanda (afsalsgjafa), samkvæmt ráðningarsamningum eða ráðningarsamböndum
sem í gildi eru við aðilaskipti, skuli flytjast til nýs vinnuveitanda (afsalshafa).
Einnig er mælt fyrir um það í 2. mgr. 3. gr. að nýr vinnuveitandi skuli virða skilmála
sem ákveðnir eru í kjarasamningum og bundu fyrri vinnuveitanda, þegar um
aðilaskipti er að ræða samkvæmt 1. gr. tilskipunarinnar. í 3. mgr. 3. gr. segir svo:
53 Vísað er til þessara gerða undir tölulið 4 í Viðauka XVI við EES samninginn. Sjá breytingu
á síðamefndu tilskipuninni með ákvörðun sameiginlegu EES nefndarinnar nr. 7/94 frá 21.
mars 1994, sbr. og tilskipun 94/22/EBE, sem vísað er til í 12 lið í Viðauka IV við EES
samninginn, eins honum var breytt með ákvörðun sameiginlegu EES nefndarinnar nr. 17/95
frá 5. apríl 1995.
177