Ægir - 01.09.1998, Side 21

SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SIÁVARÚTVEGI
Jón Siguröarson, framkvœmdastjóri Fiskafiirða hf. segir viðskiptatcekifœrin mörg í Rússlandi, þrátt fyrir að Rússar séu meira á
varðbergi en áður gangvart erlendum aðilum sem áhuga sýna að fjárfestingum í landinu.„Það er eðlilega mikil tortryggni í Rússlandi í
garð útlendinga. Bœði á það viðhorf skýringar í fyrrí stjórnarliáttum og einnig hitt að fjöldinn allur af erlendum „sþekúlöntum", eins
og Rússar kalla þá, hafa skilið eftir sig sviðna jörð. Nú um stundir erþess vegna ekki auðvelt að fara inn í viðskipti íRússlandi."
skrifstofum okkar á Seltjarnarnesi
munum við stjórna sölumálunum á
afurðunum og hagnaðurinn gengur
upp í leigu og eftir ákveðinn tíma eiga
Rússarnir að eignast skipin, ef allt
gengur að óskum," segirjón.
Samstarfsverkefni
geta opnað Rússum nýjar leiðir
Miðað við fregnir af ástandinu í
Barentshafi virðist það í fljótu bragði
erfitt verkefni að ráðast í útgerð á
svæðinu en Jón bendir á að gríðarlegir
þorskkvótar séu á svæðinu, þótt þeir
séu vissulega minni en þegar best lét.
Hann bendir á að rússneski fiskiskipa-
flotinn sé að ganga ört úr sér og þörfin
fyrir nýrri og öflugri skip sé mikil. Al-
mennt sé fjárfestingarþörf rússneskra
fyrirtækja gífurleg en eigið fé þeirra lít-
ið og þar af leiðandi litlir burðir til
stórra verkefna. Samstarf við erlenda
aðila geti opnað rússnesku fyrirtækj-
unum nýjar leiðir.
„Ég held að samstarf, eins og þetta
sem við stöndum að í Barentshafi, sé
góð leið fyrir Rússana. Á þennan hátt
geta þeir eignast hentug skip fyrir
Barentshafssvæðið, þeir fá þau fjár-
mögnuð í gegnum verkefnin, greiða
þau niður á ásættanlegum tíma og síð-
ast en ekki síst fá þeir sölusambönd og
þekkingu á útgerð, vöruvöndun, tækni
og fleiru. Fyrir Rússana eru flaka-
vinnsluskipin heljarstökk fram á við í
vinnslu en ekkert síður í markaðslegu
tilliti," segir Jón og útskýrir að fram til
þessa hafi útgerð Rússa fyrst og fremst
byggst upp á ísfiskskipum og hins veg-
ar vinnsluskipum sem hafi fryst haus-
aðan fisk. Á sínum tíma hafi skipin
aflað hráefnis fyrir hið stóra Sovét en
eftir að umbótatíminn hófst hafa skip-
in fengið það hlutverk að vera hráefn-
isöflunartæki fyrir vinnslur á Vestur-
löndum, aðallega í Noregi en þó í
mörgum rum löndum einnig.
Sjóvinnsla áhættuminni
en uppbygging í landi
„Fyrir aðeins tveimur til þremur árum
var mjög auðvelt fyrir Rússana að afla
hráefnis, enda var aflinn mikill á
heimamiðum. Eftir að hann dróst
saman hefur verð á fiskinum hækkað,
mest á flökunum, en Rússarnir skynja
að þeir eiga ekki að verða til eilífðar
-----------------ÆGiIR 21
Ljóstnynd: Jóhann ÓlafUr Halldórsson