Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1929, Blaðsíða 10

8
engum einum manni er falið frá ári til árs að hugsa um
stjórn hans og rekstur.
Þá er annað, sem mjög hefir bagað háskólann og bagar
hann æ meir og meir, eftir því sem lengra líður, og það er
húsnæðisleysið. Dæmi eru til þess, að nemendur úr lækna-
deild, sem eins og kunnugt er, er fjölmennasta deild háskól-
ans, hafa orðið að hlýða á kennslu í kytru nokkurri hér í
háskólanum, sem frekar likist forstofu en stofu, og flestir þó
standandi af því, að engin voru til sælin handa þeim, enda
ekkert rúm fyrir þau. Tvær kennslustofur háskólans eru nú
alsettar bókum með öllum veggjum og svo lítið pláss fyrir
bækur þær, sem háskólanum berast, að þær liggja i haugum
uppi á háalofti þinghússins og raunar viðar. Þó er einna
verst farið með rannsóknarstofur háskólans; svo ónógt og
illt er húsrúm það, sem þær hafa, að ekki er lengur við
unandi. Raunar var fyrir tveim til þrem árum og með ærn-
um tilkostnaði hresst upp á rannsóknarstofu háskólans i
húsi því, sem hún hefir hýrst í, og varið til þessa meiru
fé en kostað hefði að byggja yíir hana og efnarannsóknar-
stofuna af-nýju í garðinum hér rétt hjá, eins og stungið var
upp á. 1 stað þess var einum kennaranum lánað fé úr við-
lagasjóði til þess að byggja skúr inni á Hverfisgötu með þeim
árangri, að nú er efnafræðisnemendum háskólans byggt út
þaðan. Svo óríflega var byggt, þótt lánið væri allríflegt. Á
nú að sögn að koma efnafræðiskennslunni fyrir i hinu svo-
nefnda »fjósi« Menntaskólans, en það má tæpast heita við-
unandi og þvínær heilsuspillandi, eftir því sem reynsla und-
anfarandi ára hefir sýnt. Svo er nú húsrúm það, sem há-
skólinn ræður yfir, ónógt og takmarkað á allar lundir, að
maður tali ekki um það, að ekki er unnt að halda lengur
sæmilega vel sóttan tyrirlestur í háskólanum án þess að flýja
eitthvað út i bæ með hann. Væri því vel, ef þing og stjórn
vildi fara að hugsa háskólanum fyrir betra og rifara hús-
næði en hann hefir haft yfir að ráða liingað til. Fyrir rann-
sóknarstofur sínar einar þyrfti hann, ef vel ætti að vera, allt
að því helmingi stærra húsnæði en liann nú hefir; fyrir