Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 42

42
Hlín
þá ræktun, þar sem jarðhiti er; en ofurlítil garðhola verð-
ur að vera til á hverjum bæ. Það er varla hugsanlegt,
að þar sem á annað borð er byggilegt, þar megi ekki
hafa ofurlítinn garð. Það er leiðinlegt fyrir konurnar að
hafa aldrei garðamat, hvað sem þeim liggur á, fyr en á
haustin, að aðaluppskeran kemur. Og konur góðar! Þið
þurfið ekki að taka vinnumanninn frá orfinu eða kaupa-
konu frá hrífunni til að annast garðinn ykkar. Kennið
þið börnunum ykkar að annast hann, og þá verður hann
vel hirtur og verkið verður unn.ið með glöðu geði. Börn
eru mínir bestu samverkamenn við garðyrkju; þau eru
’svo lipur og nákvæm og það er ekki sjeð eftir, þó að
þau eyði ofurlitlum tíma til vinnu sinnar. En þið verðið
að gera ofurlítið fyrir þau í staðinn, þið verðið að gefa
þeim blómafræ og svolítið horn einhversstaðar í garð-
inum, þar sem þau geta sáð því, sjálfsagt hefðu þau
líka gaman af að eignast hrísluanga. — Og svo þegar
blómin fara að springa út, þá megið þið ekki neita bless-
uðunt börnunum um að koma út með þeim og taka
þátt í gleði þeirra. Já, víst er hornið fallegt, ekki verður
því neitað, þið dáist að litunum og anganinni. En þið
hoppið þó ekki upp af kæti eins og börnin ykkar. Og
hvers vegna? Eruð þið máskt orðin of fullorðin til þess?
Getur verið að ykkur finnist svo vera; en það er líka
annað, ykkur þykir hornið of lítið, það fullnægir ykkur
ekki, og endirinn verður sá, að eftir nokkur ár er horn-
ið orðið að litlum, laglegum skrúðgarði. Og þannig á það
líka að vera, á hverju einasta heimili á að vera til matjur.ta-
garður og skrúðgarður — gagnið og gamanið.
Þekkið þið nokkra húsfreyju, sem ekki langar til að
prýða heimilið sitt inni, fá tjöld fyrir gluggana, dúka á
borðin o. þ. h.? Enga eða sárfáar, munuð þið svara.
Allar reyna þær með einhverju móti að útvega sjer þess-
ár svokölluðu nauðsynjar. Gott og vel. Eftir nokkur ár
vona jeg að þið þekkið enga íslenska húsfreyju, sem
ekki langar til að prýða heimilið sitt úti líka og gerir alt