Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 75

tilin
15
um látið vjelspinna úr okkar eigin ull og jurtalitað líka.
Gömul og ný reynsla sannar að það er hægt. í gömlu
íslensku áklæðunum var mest alt bandið spunnið og litað
heima. Alt ullargarn, senr notað er til útvefnaðar á Norð-
urlöndum, er jurtalitað. Margar jurtir, sem þar eru not-
aðar til litunar, vaxa hjer á landi. Við þurfum aðeins að
læra að nota þær.
Jeg mintist á áður, að prjón ætti að verða önnur helsta
iðnaðargrein á heimilunum. Átti jeg þá auðvitað við, að
það væri unnið í prjónavjelum. Þessar vjelar eru nú not-
aðar víða til sveita, en mundu verða miklu meira notað-
ar, ef handspuni legðist niður að mestu.
hað er vitanlegt, að markaður er í kaupstöðunum fyr-
ir ýmiskonar heimilisiðnað, ekki síst prjónles, sjerstak-
lega sokka og nærfatnað. Má sjá þetta á skýrslum frá
heimilisiðnaðarútsölunum í Reykjavík og Akureyri. Það
eru rniklar líkur til að sveitirnar gætu unnið miklu nreira
en þær gera nú af vefnaði og prjónlesi og selt til kaupstaða,
ef heimilisiðnaði þar væri hagað eins og jeg hef bent á.
En þá þurfa að koma útsölur fyrir slíkan iðnað í hverjum
landsfjórðungi.
Jeg hef nú lauslega skýrt frá þeirri stefnu, sem rnjer
finst við eigi að taka í þessu máli. En það eru aðeins
aðalatriðin sem á er minst og eingöngu átt við heimilis-
iðnað í sveitum. En í kaupstöðum 'landsins er auðvitað
engu síður þörf á eflingu iieimilisiðnaðar en til sveita.
í kaupstöðunum verður tæplega sagt, að um nokkurn
heimilisiðnað sje að ræða eins og nú stendur, og i sveitun-
um er hann allur á ringulreið. Um þetta eru menn sjálf-
sagt alment sammála. Mikil nauðsyn er á, að tilraunir
sjeu gerðar til að konia lionum í betra horf. Mál þetta
varðar okkur konuurnar sjerstaklega. hess vegna þurfurn
við að ræða það. Og við eigum að ráða einhverju um það,
livaða stefnu það tekur.
Hallorinsstað í sept. 1918.
Sigrún Pálsdóttir Blöndal.
L