Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 76

76
Hlin
Sitt af hverju.
Kaflar úr þremur brjefum.
Ungfrú Rannveig H. Líndal, sem eitt sinn var í stjórn S. N. K.,
fór til Noregs haustiö 1916, gekk í lýðhúskólann á Voss og síðar í
garðyrkju- og matreiðsluskóla. Lætur hún hið besta af Norðmönn-
um og allri líðan sinni þar f landi. Brjef það, er hún ætlaðist til
að lesið yrði.upp á Sambandsfundi, barst formanni í ágústmánuði.
Þykir vel hlýða að birta hjer nokkurn kafla brjefsins:
— Þó við sjeunt þannig lengra komin í sumu, ]rá stöndum við
íslendingar mikið á baki Norðmanna með margt, t. d. garðyrkju
og skógræktarstörf. Það er ómögulegt að líkja því saman, svo á-
hugalaus og framkvæmdardauf erum við í þeim efnum í saman-
burði við Norðmenn. Við, sern eigum skóglaust land, hvað við er-
um ónýt að planta og klæða landið skógi, en hjer, sem hvorki er
þrot nje endir á skógum, hjer eru(í hverri sveit gróðursett mörg
þúsund trjáplöntur í úthögum árlega. Ungmennafjelögin hafa
umsjón með því, og þeim til styrktar er garðyrkjuleiðbeinandi í
hverri sveit. Maður sá er tvo daga við hvern barnaskóla að vorinu,
og kennir börnunum að búa til vermireiti (seint í apríl) og seinni
daginn (í maí) að planta út og sá fræi. Hann heldur í bæði skiftin
tölu fyrir börnunum til að vekja áhuga þeirra. Svo á hvert barn
lítinn garð heima og fær plöntur í hann úr vermireitnum. Að síð-
ustu fá börnin verðlaun fyrir bestu hirðingu.
Mjer þykir fróðlegt að kynnast þessu, því fyrirkomulag svipað
þessu hafði jeg einmitt hugsað mjer fyrir löngu heima.----
Rannveig stundar nú barnakenslu í sveitaskóla i Noregi. Sveita-
kennarar fá þar nú 40 kr. kaup á viku og 500 kr. dýrtíðaruppbót.
Utanáskrift Rannveigar cr: Urdlands folkeskole, Grovestation,
Voss, Norge.
Mun hún fús að svara fyrirspurnum um norska skóla, ef óskað er.
(Frá Akranesi.) — Lítið er hjer um skrúðgarða og veldur þvi
sendinn jarðvegur og svo sjórokin, því að við erum sævi girt á þrjá
vegu, en samt má segja um Akranes, að það ber nafn með rentu,
því að ekki er til óræktaður blettur á blessuðum tanganum, tún og
matjurtagarðar á milli allra húsa, þar sem ekki eru götur. Jeg vildi
að þú værir horfin til að líta yfir alla vel hirtu garðana, því vel eru
þeir liirtir flestir, og allt er það kvenna verk, sú vinna er ekkert
smáræði. — Það er beinlínis garnan að ganga hjer um Skagann á
haustin og sjá bæði gamla og unga sitja kringum þessar „gullhrúg-