Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 66

66
Hlin
„Gud som haver barnen kar,
se till mig som liten ár,
várt jag mig i várlden vánder
stár min lycka i Guds hánder."
Svo kyssir mamma Brittu — og Britta cr sofnuð.
Hefur ekki Selma Lagerlöf leitt ykkur og sýnt ykkur
gömlu grenitrjen, sígrænu trjen, sem standa þolin í öllum
veðrum, þau sjást frá hverjum sveitabæ í Skandinavíu.
Þau eru altaf jafn rólynd — þau eru eins og gamlir oddvit-
ar. Og furuna þreklegu? Hefur hún ekki sýnt ykkur lit-
skrúð skóganna? Sýnt ykkur björkina á vorin?
Er eki hver hrísla yndisleg yngismær?
Hefur hún svo ekki sagt ykkur að loka augunum og
anda að ykkur vorloftinu, skógarilminum?
Látið hana samt ekki fara með ykkur í gönur.
Tilveran heimtar hreysti og þrótt — helst ótakmark-
aðan. —
* #
*
Hvað á fátæka fólkið að borða, þegar kjötpundið er
orðið 3 kr. og pundið í óslægðum fiskkóðum 80 aura,
þegar því er skamtaður kornmaturinn þannig, að viku-
forðinn er hæfilegur yfir dagiiin? Það á að borða kar-
töflur, þær getur það fengið á 25 aura lítrann. En það
stendur ekki lengi. Aðeins október- og nóvembermánuð
— þá eru þær keyptar upp af gróðamönnunum, fyrir-
hyggjumönnunum, eða stjórnin liefur tekið þær til
geymslu — til úthlutunar. Þar á eftir fær fólkið kannske
einn líter, ef það stendur og bíður hálfan daginn úti í
gaddinum, eftir náð drottins síns. Stjórnin lætur afhenda
1 dag vikunnar — einn kartöflulítra þeim, er hafa þol
til þess að’ standa í 30 gráða frosti, eins og skepnur
sem reknar eru til slátrunar, í hóp úti fyrir náðardyrun-
um, vaktaðir af lögreglunni, þangað til kaupmaðurinn
liefur tíma til þess að sinna þeim. Lögreglan hefur nóg
að gera að sjá um að þessj fórnardýr auðsins ryðjist