Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 58

58
Hlin
uðið, en í þess stað fleygir hann sjer á gólfið fyrir frarn-
an hana, hágrátandi. Skógarmaðurinn, ræninginn sterki,
liggur sigraður við fætur liennar, yfirunninn af sterkasta
aflinu í heiminum, kærleikanum.
Ljósbrot í skammdegismyrkrinu.
Þegar skuggarnir lengjast og þjettast, er ekki hægðar-
leikur að rísa undir löngu skammdegis-vökunóttunum,
þegar ekki vill gefast fótaferð á daginn. Hvað er þá nær
en að reyna að leita eftir ljósu blettunum í æsku, þegar
lífsgleðin skapaði töfradrauma, sem báru mann yfir fjöll
og firnindi inn í sólrík framtíðarlönd?
En livað við börnin hlökkuðum til Sumardagsins fyrsta.
Þegar veður var gott, höfðum við von um að mega hlaupa
út um hóla og bala og leika okkur allan daginn.
Hangiket og fleira sælgæti var soðið, og svo bakaði
mamma sjálf grjónamjölslummur og gæddi þær með
kúmeni og víni, sem hún átti oftast í litlu pelaglasi og
geymdi í einu af mörgu hólfunum í litla skápnum í búr-
inu sínu.
Pabbi fór fyrstur á fætur á Sumardaginn fyrsta, og skoð-
aði til veðurs; bað svo Guð að gefa öllu fólkinu góðan
dag og gleðilegt sumar. „Farið þið nú að klæða ykkur,
börnin góð; lóan er komin á fætur lyrir löngu og hef-
ur sungið dýrðin.dýrðin yfir blessaðri hlíðinni í morgun."
Þá var nú ekki dundað við að komast í fötin, hlaupið
út og glaðst með lóunni yfir góða veðrinu.
Með morgundrykknum höfðum við grjónamjölslumm-