Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 51

Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 51
Hlin 51 Faðir hennar lagði engar hömlur á fyrirætlanir hennar, liann leyfði henni að lreimsækja Vasafangelsið, senr hann hafði umsjón með, eins oft og hún vildi og að um- gangast fangana þar. Þar starfaði lrún þá í nokkur ár og starf hennar varð þegar til nrikillar blessunar. Að vísu voru til þeir fangar, sem lrún gat ekki unnið eða vakið lrjá þeinr betri tilfinningar, en yfir flestunr föng- unum náði hún miklu valdi. En svo lagði faðir hennar niður embætitð og hún og fólk lrennar fluttist til Hels- ingsfors. Þar reyirdi lrún þegar til þess að fá að koma í fangelsin, en lienni var þverneitað. Þeir sem yfir áttu að ráða Iröfðu enga trú á köllun lrennar og skildu ekki hvaða erindi hún ætti til fanganna. Loþsins rjeði hún af að snúa sjer til rússneska landshöfðingjans og reyna til þess að fá leyli lrjá lronunr. Mjög svo kvíðandi fór hún í þá ferð og áður en hún lagði af stað, tók lrún vand- lega saman í huganunr, hvað hún ætti að segja við landshöfðingjann, til þess að fá hann til þess að skilja það, að þetta væru ekki tónrir duttlungar eða kenjar úr sjer, heldur að guð hefði kallað sig til að liðsinna þessum aumingjunr, senr allir aðrir vildu lrafa senr minst sainan við að sælda. Þá var það, nreðan hún sat í bið- salnunr hjá landshöfðingjanum og beið eltir álreyrn, að henni varð það alt í einu ljóst, að líf lrennar sjálfrar yrði einskis virði, ef lrún yrði að hætta starfsemi siirni nreð- al fanganna. Hún hafði altaf skoðað það svo, að þeir þyrftu sín með, nú varð lrenni það alt í einu ljóst, að lrún þyrfti þeirra með, engu síður, að lífið yrði tilgangs- laust, ef hún nrætti ekki fórna sjer fyrir þá. Heírni varð svo mikið um þessa uppgötvun, að hún var í þanrr veg- inn að snúa lieim aftur, án þess að hafa rekið erindi sitt, því henni fanst hún nú aðeins vera að vinna fyrir sjálfa sig, af eigingjörnum hvötum. Þá var Iienni vísað inn til landshöfðingjans, sem eftir nokkurra mínútna við- tal gaf heniri skriflegt leyfi til þess að heimsækja c'»l 1 ‘1*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Hlín

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.