Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 33

Hlin
33
ist ekki eiga það skilið, en hún varð nú að þiggja það,
því þessi góða frú var ekki því vön að láta vinna fyrir
sig fyrir ekki neitt. Þá spyr frúin Valgerði, hver þessi
unga stúlka sje, sem með henni er. Valgerður segir að
hún sje ekki stúlka lengur, því hún sje gift. Þá segir
Sigríður: „Jeg kom til Valgerðar átta ára gömul og
vildi helst aldrei hafa farið frá henni, en viðburðirn-
ir eða forlögin drógu mig aðra leið en jeg vildi. Það
sem jeg kann og veit er frá henni. Hún kendi mjer trúna
hreina og kreddulausa." „Jeg vildi jeg mætti síðar tala
við yður mn þau efni,“ segir kaupmannsfrúin. „Það mun
yður nú geta veist, því að líkindum flytjum við Sigríð-
ur mín í þetta kauptún að vori. Maðurinn hennar er bú-
inn að fá stöðu hjer við verslun og hættir að búa og þá
verð jeg hjá þeim.“
„Ó, hvað jeg hlakka til þess,“ segir Sigríður, „ef þetta
verður." „Þá vona jeg að þið verðið daglegir gestir í
mínu húsi,“ segir kaupmannskonan.
Valgerður þakkar, þær kveðja og ríða síðan heimleiðis.
Stykkishólmi, 21. marsmán. 1918.
Anna Thorlacius.
Iðnsýningin á Akureyri 1918.
Mönum leist ekki á blikuna, er Heimilisiðnaðarfjejag
Norðurlands ljet það boð út ganga í aprílmánuði í vor,
að það liefði í hyggju að efna til sýningar í júnílok 1918
og hjet á góða menn og konur til styrktar því fyrirtæki.
Veturinn var að þrotum kominn, vorið komið fyr en
varði og með því útiannir. Hvað átti að sýna? F.nginn
hafði tíma til að búa neitt til, Jiegar Jressi tími var kom-
inn. Sýningarnefndin hjelt því fram, að þá væri að sýna
Jrað sem til væri af vel unnum, algengum iðnaðarmun-