Hlín - 01.01.1922, Qupperneq 46

44
Hlin
því máli. — Skólamál kvenna hjer á landi eru þó um
þessar mundir í því horfi, að full ástæða hefði verið til
að setja endurbætur þeirra efst á stefnuskrá kvennalist-
ans. — Við skulum snöggvast athuga hvaða undirbún-
ingsmentun konur hafa átt og eiga enn kost á undir
hið mikilvæga starf sitt, húsmóðurstarfið.
F*egar hinir fyrstu kvennaskólar voru stofnaðir hjer á
landi fyrir liðugum 40 árum, áttu konur ekki aðgang að
neinum öðrum opinberum, skólum, og lítil og einhliða
mun sú mentun hafa verið, er unglingar áttu kost á heima
fyrir. Skólarnir voru því stofnaðir af brýnni þörf. Það
var barist fyrir þeim af áhugasömum og ósjerplægnum
mönnum og konum, er sáu og skildu, hve þörfin var
brýn. Má nærri geta hvað það fólk hefir orðið að leggja
á sig til að koma slíkri nýbreytni i framkvæmd. Þessir
skólar voru eðlilega miðaðir við þann tíma sem þá var,
það ástand sem þá ríkti. Þar voru kendar hinar almenn-
ustu bóklegar námsgreinar, fatasaumur, alskonar hann-
yrðir og jafnvel matreiðsla. Og þótt þessir skólar væru
af vanefnum gerðir, og eðlilega engin af hinum mörgu
* námsgreinum lærð til hlýtar, þá hefir nú samt eins og
nýtt ljós runnið upp í heimi kvenþjóðarinnar íslensku
við stofnun þeirra.
Peir kvennaskólar, sem nú eru hjer á landi, staría í
raun og veru á sama grundvelli, þó nokkrum námsgrein-
um hafi verið bætt við og námstíminn nokkuð lengdur.
En nú er öldin önnur. Nú eiga konur aðgang að öll-
um aimennum opinberum skólum í landinu og hafa þar
jafnan rjett á við karlmenn. Pað virðist því ef til vill í
fljótu bragði sjeð sem það sje nóg, konur þurfi ekki
fleiri rjettarbætur en þessar, sem eru náttúrlega ágætar
út af fyrir sig. — En þegar nú þess er gætt, að starf-
svið konunnar hlýtur jafnan að verða alt annað en karl-
mannsins, og þess, hversu afar mikilsvert það er, að
það starf sje vel af hendi leyst, þá getur engum bland-